Joyce de Baan

Als je iets voelt, maar niet kunt verklaren

door
Als je iets voelt, maar niet kunt verklaren

Al zolang ik me kan herinneren voel ik dingen aan. Situaties, energieën, emoties, alles komt voorbij. In één van mijn blogs benoem ik ook dat er een periode in mijn leven is geweest waarin er geen ruimte was voor het voelen. Als ik iets voelde en dat benoemde werd het vaak ontkracht. En als mensen maar vaak genoeg iets ontkrachten ga je vanzelf geloven dat je het mis hebt.

Gelukkig durfde ik op een gegeven moment keuzes te maken, waardoor er een aantal dingen veranderde in mijn leven. Ik creëerde ruimte om mezelf te ontwikkelen. En die ontwikkeling heeft me niet alleen veranderd en andere inzichten gegeven, maar heeft er ook voor gezorgd dat ik heb geleerd dat het voelen een heel groot onderdeel is van wie ik ben en wil zijn.

Waarom blijft het dan soms zo lastig om dat voelen er volledig te laten zijn? En uit te spreken wat ik voel, hoor of ervaar? Dat komt omdat ik niet alle antwoorden heb. Ik kan niet alles verklaren. Het is niet zwart of wit, het is gewoon wat het is. Ik kan doorgeven wat ik ervaar; een beeld, een woord, een emotie en soms ervaar ik zelfs een fysiek aanwezige belemmering (buikpijn, misselijk, verdriet). Maar ook ik kan dit niet altijd in de juiste context plaatsen.

Zo heb ik tijdens mijn zwangerschap heel vaak naar mijn buik gewezen en gezegd: ‘Dit is mijn intuïtie. Zij zorgt ervoor dat ik intuïtie kan omarmen, dat ik niet meer bang ben en dat ik het wil gaan delen’. Zo zei ik ook meer dan eens, als iemand vroeg wanneer ik uitgerekend was, ‘Maar de kleine komt eerder’, niet wetende waarom. En uiteindelijk werd Liv na ruim 20 weken al geboren. Als je je nu afvraagt of ik dat dan niet moeilijk vind, dat ik het niet kon plaatsen en achteraf pas besefte wat het betekende, dan is het antwoord: JA, zeker wel! Maar dat heeft geen zin. Die beredenering levert mij niets op. “Wat als” brengt mij niets.

De geboorte en het overlijden van Liv hebben mij verrijkt als mens. Het intense geluk en het intense verdriet voelen heeft iets bij mij opengezet. Hoe zwaar de contrasten ook zijn, zij heeft mij in contact gebracht met een andere wereld, een andere energie. Ik wist dat Liv mij iets kwam leren, dat zij mijn laatste schop onder de kont was voordat ik zou gaan omarmen wat ik kan. En daar ben ik haar dankbaar voor, hoe erg ik haar ook mis.

De balans tussen “normaal” en “zweverig” lijkt nu eindelijk zijn weg te vinden en dat zorgt ervoor dat ik klaar ben voor de volgende stap. Voor mij is er nu een balans in energie, waardoor ik volledig in mijn kracht sta om anderen te helpen. Coachend vanuit ratio, maar net zo belangrijk vanuit gevoel en intuïtie.

Vanuit mijn energetische en spirituele ontwikkeling van de afgelopen jaren ga ik het systemisch en energetisch werken nog meer verweven in onze coachtrajecten. Ook zal ik readings gaan geven voor eigenaren die vragen hebben aan hun hond.

En vanaf vandaag kun jij een reading bij mij boeken! Een reading waarin ik contact maak met jouw hond. Alle informatie die ik ontvang tijdens de reading schrijf ik op en zal ik aan jou teruggeven in een verslag. Meer informatie hierover vind je op onze aanbod pagina https://bovertelt.nl/aanbod-trajecten/.

Welke schop onder je kont heb jij nodig om echt te gaan doen wat je hart je ingeeft?

 

Volg ons:

Online_Training_Spiegelen_met_je_hond

Joyce

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Ernst-Jan. Leeft vanuit haar hart, wordt heel gelukkig van salsa dansen en je kunt haar wakker maken voor een patatje mayo.

Hoe Bo & Balou de zwangerschap en het overlijden van Liv hebben beleefd

door

In de eerste weken van de zwangerschap waren er momenten dat Balou me voor de voeten liep. En zoals zo vaak viel het me op, maar kon ik niet plaatsen waarom ze het deed. Op de momenten dat ze mij voor de voeten liep had ze naar mijn idee niets nodig dus ik aanschouwde het, maar deed er niets mee. Maar Balou werd met de week brutaler en rond week 8 of 9 van de zwangerschap begreep ik pas waarom.

Ik was moe, behoorlijk moe en op de momenten dat mijn lijf aangaf dat ik moest gaan rusten en ik eigenlijk eerst nog iets wilde afmaken (werk, de vaatwasser uitruimen, stofzuigen etc.) kwam Balou in beeld. Voor me staan, me blokkeren en later bleef ze tegen me opspringen. “Sta stil”, zei ze tegen me. Toen ik dat door had en mezelf die rust gaf kwam Balou tevreden bij me liggen en elke keer weer met haar kop op mijn buik. Zo lag ze dan zo’n 20 minuten om vervolgens een ander plekje op te zoeken in huis, ze had haar doel bereikt. Ik heb deze momenten elke keer weer als zo bijzonder ervaren. Balou en Liv hadden een lijntje samen, vraag met niet hoe maar de energie tussen die 2 was voor mij voelbaar.

Bo heeft in de periode van de zwangerschap weinig laten zien, ik denk dat hij voelde dat ik dit prima aan kon en dat ik goed in mijn vel zat. Voor mijn gevoel was hij wel bezig met wat er zou gaan veranderen en zocht hij af en toe bevestiging in onze verbinding samen. Die bevestiging gaf ik hem door wat vaker contact met hem te maken thuis, tijdens onze wandelingen en door met hem te praten over hoe dat straks zou zijn. Door zijn behoefte te erkennen voelde ik dat ook hij vertrouwen kreeg in alle veranderingen die op komst waren.

Helaas liep alles anders en moesten wij na ruim 20 weken afscheid nemen van onze dochter Liv. Na het slechte nieuws van de 20 weken echo hebben we veel gewandeld met Bo & Balou. Uit beweging alles bespreken. Vanuit onze coachpraktijk doen we graag zoveel mogelijk vanuit beweging en nu ervaarden we zelf weer hoe ontzettend fijn dat is. En Bo & Balou die waren elke keer weer blij met de extra wandelingen en het buiten zijn. Natuurlijk gingen de gesprekken thuis door en dat was veel voor de honden. De zware energie (spanning, stress, verdriet) die wij bij ons hadden had ook effect op hun. Ze werden onrustig en met name Balou klampte zich vast aan Ernst, waardoor ze moeilijk haar rust kon vinden. Daarom besloten we ze beide een aantal dagen onder te brengen bij de oppas en familie. Zo konden wij in rust afscheid nemen van Liv en konden de honden loskomen van onze energie.

4 dagen later kwamen Bo & Balou weer thuis, inmiddels was Liv geboren en lag ik het grootste deel van de dag nog op bed. Toen ik die avond beneden kwam was het Bo die direct contact met me maakte, hij liet mij bepalen hoe ik dat deed. Typisch Bo, als hij voelt dat er lichamelijke beperkingen zijn wordt hij enorm voorzichtig. Balou daarentegen maakte geen contact, zelfs niet toen ik haar aaide. Ze draaide haar kop weg en liet in energie zien dat er geen ruimte was voor mij. Het raakte me zo hard dat ik in huilen uitbarstte. 20 weken lang waren Balou, Liv en ik in energie aan elkaar verbonden, was er iets magisch in onze verbinding die ik niet kan omschrijven en nu moest ik het alleen doen, niet alleen de verbinding met Liv was op dat moment weg, maar ook die met Balou. Ik voelde me direct schuldig, had ik Balou meer moeten betrekken bij het afscheid van Liv? Ik, met al mijn kennis en vermogen om te communiceren met de honden had toch kunnen weten dat ik haar meer had moeten betrekken bij het proces? En zo schoten er nog wel 10 vragen door mijn hoofd.

Na een nacht lang woelen en draaien en het drogen van mijn tranen, kwam ik de volgende ochtend beneden en ben ik voor de bank gaan zitten met het doek van Liv bij me. Ik heb Balou verteld dat het me speet dat Liv er niet meer was. Dat haar ziel perfect was, maar dat haar lichaam het aardse leven niet aan kon. Ze dook met haar kop in het doek, snoof de geur op en na een paar minuten liep ze bij me weg. Ik liet haar gaan, besefte me dat ook Balou haar eigen tijd nodig had om het verlies van Liv te verwerken.

Later die ochtend werd er aangebeld en liepen Balou en ik samen naar de voordeur, er werd een prachtige bos bloemen bezorgt. En boeket met alle kleuren roze die je maar kunt bedenken. “Kijk Balou”, zei ik “het zijn bloemen voor Liv, omdat we vieren dat ze er was”. Balou begon te kwispelen en sprong tegen me op, blijkbaar dankbaar dat de erkenning van Liv er was, dat ook wij voelden dat Liv er echt mocht zijn. Het contact tussen ons was hersteld en diezelfde avond kwam ze weer bij me liggen, deze keer naast me zonder contact te maken met mijn buik.

Inmiddels begin ik in kleine stapjes mijn draai met Bo & Balou weer te vinden, maar merk ik dat zij mij nog niet stabiel genoeg vinden. Bo is waaks als ik met hem wandel en Balou zorgt vooral voor haar eigen behoeften als ze buiten is. Veel spelen, rennen en maakt veel minder contact met mij als voorheen. Maar het is goed, ik ben er nog niet en zij dus ook niet. Ook dit kost tijd en die tijd nemen we, om met elkaar de wond te laten helen, tot dat het een kras is die we met elkaar kunnen dragen.

Ben jij nieuwsgierig hoe ik deze periode heb ervaren vanuit de energieën die ik heb gevoeld en hoe ik deze energiestromingen ruimte geef om er te kunnen zijn zonder zweverig te worden? Blijf ons dan volgen.

Zou jij een 1 op 1 spiegelsessie willen ervaren met jouw hond? Check dan onze workshop https://bovertelt.nl/workshop-de-6-levensbehoeften/ .

Volg ons:

Online_Training_Spiegelen_met_je_hond

Joyce

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Ernst-Jan. Leeft vanuit haar hart, wordt heel gelukkig van salsa dansen en je kunt haar wakker maken voor een patatje mayo.

Als je blijft kijken vanuit liefde

door

Omdat zoveel mensen zo met ons hebben meegeleefd tijdens onze zwangerschap en we niet iedereen persoonlijk een berichtje kunnen sturen delen we onderstaand bericht.

"Her life had to end, her love doesn't", op 16 december is na ruim 20 weken onze dochter Liv geboren.

Wat waren we verrast en wat voelde het goed. Na 7 jaar van verlangen en vertrouwen kondigde zij zichzelf aan. Ons cadeau van pure liefde. In de afgelopen 20 weken liet ze ons op alle echo's zien dat ze heel blij en gelukkig was in mama haar buik. Alles bewegend en werkend, een groot wonder.”

Hard was dan ook klap die na 20 weken kwam, de diagnose was zo slecht dat elke dag dat ze in de buik van mama zou blijven haar kwaliteit van leven achteruit zou gaan.

Haar naam had ze een aantal weken eerder al van ons gekregen en betekent 'beschermer', want ze voelde al vanaf het eerste moment als een zieltje met een missie. De liefde die zij heeft gebracht is niet in woorden uit te drukken, maar voelbaar in alles wat we nu ervaren.

We zijn ontzettend dankbaar dat zij ons papa & mama heeft gemaakt en dat we deze vorm van liefde mochten ervaren. Maar ook intens verdrietig dat we nu al afscheid van haar moesten nemen.

Koester wat je hebt, liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt!

Op 18 december deelden wij dit bericht met onze volgers. Ook onze vrienden en familie ontvingen dit bericht met nog een extra regel: “We zijn klaar om ons verhaal met jullie te delen. Als je langs komt neem dan behalve verdriet ook dankbaarheid en liefde voor ons mee om dit verlies te helpen dragen.”

De reacties die wij on- en offline ontvingen waren enorm. Het huis staat vol met bloemen en de tafel is bedekt met kaarten. En ondanks dat velen van jullie niet precies begrijpen hoe wij het verlies van onze dochter Liv vanuit liefde willen dragen is het juist dat waar het volgens ons om gaat. Dit is wie wij zijn, waar wij in geloven en waar wij ook samen met Bo en Balou voor staan. “Het vraagt moed om de schoonheid achter de pijn te zien. Veel meer moed dan om alleen de pijn te voelen.”

Wij delen onze ervaring met jullie, in de hoop dat onze manier van ermee omgaan een steun kan zijn voor anderen die met welke vorm van verlies dan ook te maken hebben. Wellicht kunnen we er iemand mee helpen, want wij zijn echt niet de enige ouders die een dergelijk verlies ervaren.

De warmte, de liefde, de woorden, de bloemen, de berichtjes die wij hebben ontvangen bestaan allemaal uit liefde. Ons mooie meisje heeft zo ontzettend veel harten aangeraakt, niemand heeft haar ooit ontmoet en toch noemt iedereen haar naam. Wij kiezen er dan ook heel bewust voor om aandacht aan de liefde, dankbaarheid en trots te geven die we voelen.

Uiteraard gaat dit niet vanzelf. Het is keihard werken samen. Iedere dag opnieuw afstemmen op wat we allebei nodig hebben. Alle facetten van het verlies doorvoelen; onmacht, ongeloof, boosheid, pijn, verdriet, liefde, trotsheid. Alles mag er zijn.

Naast het gemis en het enorme verdriet voelen wij ons echt ontzettend trots op alles wat zij ons heeft gebracht. Zij mocht er zijn. Dankjewel allerliefste Liv, voor alles wat je bracht en nog gaat brengen.

Liefs,

Pappa, mamma, Bo & Balou

Wil jij weten hoe wij omgaan met dit verlies, hoe wij andere mensen helpen vanuit onze coaching-praktijk en hoe Bo & Balou deze rollercoaster van emoties hebben ervaren? Volg ons dan via de social media kanalen of schrijf je in voor onze nieuwsbrief https://bovertelt.nl/nieuwsbrief-aanmelden/

Patricia

door

Vanuit mijn persoonlijk opleidingsbudget op mijn werk mocht ik de Kompaswandeling met Bo en Joyce volgen. En wat een super mooi cadeau was dit.

We begonnen de wandeling met een oefening om rustig te worden en om in het hier en nu te zijn.

In het begin vond ik het erg moeilijk om contact te maken met Bo, pas op het moment dat ik echt aan het denken was met mijn hart, pikte Bo mijn gevoel op. En wat was dat een mooi moment.

Ik heb ontzettend mooie momenten gehad met Bo. Door de vragen van Joyce ga je denken aan de toekomst, het heden en de belemmeringen.

Wat ik zo onwijs mooi vond aan deze wandeling was het gevoel waar je naartoe gaat, hoe Bo regeert hierop en wat het met je eigen lichaam doet.

Op het pad van de toekomst kreeg ik veel energie en was Bo bij me om geaaid te worden. In het heden was ik best moe er kwamen een aantal dingen ter sprake waardoor aan het einde van het pad Bo wat ging piepen. Het pad van de belemmering liep ik in en Bo stond vast als een huis en kwam niet meer mee. Ook waren mijn benen zo zwaar, het was moeilijk om vooruit te komen.

De wandeling was erg leerzaam voor mezelf. Het was mooi, emotioneel en soms ook confronterend.

Joyce en Bo zijn een goed team samen, zo lief en kundig in wat ze doen.

 

 

Patricia (moeder van Justin, 12 jr.)

door

Onze zoon Justin was erg bang voor honden, al vanaf dat hij heel jong was. We zijn lang op zoek geweest naar juiste hulp voor hem. We wilde graag de combinatie van een coach en een hond. Eindelijk sprak ik iemand die me vertelde over Bo Vertelt, dus direct een mail gestuurd. Al snel reageerde Ernst en hebben we elkaar telefonisch gesproken. Ernst gaf aan de eerste sessie bij ons thuis te komen, zonder hond, om te vertellen over Bo en Balou en het gedrag van honden. Aan het einde van deze afspraak is er met Justin overlegd wat hij de volgende afspraak wilde doen.

We hebben de tweede afspraak gemaakt in Maasland. Balou bleef in de auto totdat Ernst en Justin samen afspraken hadden gemaakt wat voor Justin oké voelde. Balou kort aan de lijn bij Ernst. Tijdens de wandeling in een verlaten weiland groeide het vertrouwen van Justin in Ernst en Balou. De afstand tussen Balou en Justin werd steeds kleiner. Tijdens de daaropvolgende sessies is de band steeds vertrouwder geworden en zijn er steeds mooie stappen gemaakt. Soms grote en soms wat kleinere maar Justin ging altijd met een goed gevoel weer terug naar huis.

Als er gewandeld wordt met Balou wordt er ook gepraat over de beweging en houding van haar, zodat er geleerd wordt hoe je kan zien hoe een hond zich voelt. Ernst probeert Justin handvaten te geven hoe om te gaan met een hond en het vertrouwen te geven om een stapje verder te gaan. Na 7 sessies heeft Justin Balou zelfstandig aan de lijn en durft voorzichtig het baasje te zijn.

Balou en Ernst zijn een super team die met heel veel liefde, geduld en vertrouwen het traject tot een succes maken.

 

Justin (12 jr.)

door

Toen mijn ouders vertelde dat ze Bo Vertelt hadden inschakelt om mij te helpen met de angst die ik voor honden had dacht ik dat ik dat niet zal durven. Bij de eerst afspraak kwam Ernst bij ons thuis langs, ik dacht dat hij gelijk Bo of Balou mee zou nemen, maar dat deed hij niet. Toen hij bij ons was vroeg hij van alles over bijv. hoe de angst was ontstaan. We kregen een boekje waarin allemaal informatie stond wat je wel en niet kan doen bij honden. Ook vertelde hij veel over Bo en Balou.

Bij de tweede afspraak mocht ik aangeven of ik Balou wilde ontmoeten of dat we nog een afspraak zonder Balou zouden doen, ik koos ervoor Balou te ontmoeten.

Tijdens deze afspraak was Balou op meters afstand en die afstand werd elke afspraak verkleind, maar altijd wat voor mij oké was. En zo ging ik van afstand naar dichtbij, naar de riem vasthouden, een stukje aan de riem wandelen, naar het aaien van Balou. Omdat het zo goed ging mocht ik van mijn ouders een vervolgtraject doen en inmiddels mag Balou loslopen als we afspreken en durf ik steeds meer zelf te doen zonder de hulp van mijn moeder. Ik raak niet meer in paniek als ik vreemde honden tegen kom en weet nu wat ik kan doen!

Onze volgende afspraak is in het bos waar nog meer honden lopen, wie had dat gedacht een half jaar geleden!

Wat je als partner moet weten over hoogsensitiviteit

door

Inmiddels is het alweer 10 jaar geleden dat ik Joyce zag lopen op het strand van Curaçao. Ik woonde en werkte voor een aantal maanden op dat heerlijke eiland en was blij verrast dat Joyce op een avond een drankje kwam drinken bij mij aan de bar. Daar in het Caribisch gebied begon onze reis naar een prachtige en liefdevolle relatie. En wat een verandering heeft zij doorgemaakt de laatste jaren, nadat ze erachter kwam en is gaan accepteren dat zij een hoogsensitief persoon (HSP) is! Wist je dat één op de vijf personen hoogsensitief is?

Het klinkt zwaar als ik schrijf dat Joyce een HSP’er is, maar het tegenovergestelde is waar: ik vind haar vooral heel mooi en bijzonder als persoon juist door haar eigenschappen. Het is voor mij heel waardevol en leerzaam om van dichtbij haar ontdekkingsreis mee te maken. Daarnaast heb ik zelf geleerd hoe om te gaan met haar kwaliteiten, grenzen en emoties. Omdat niet alle partners de reis op deze manier ervaren en soms wellicht moeite hebben om ermee om te gaan, heb ik voor jou (als partner van een HSP’er) vijf handige tips;

  1. Een HSP'er voelt heel goed (onderliggende) emoties van anderen aan en kan dit vaak moeilijk doseren. Beelden en geluiden komen intenser binnen. Kijk daarom niet raar op als je partner aangeeft niet graag naar het journaal te kijken of de krant te lezen; zij vermijden liever dit soort prikkels.
  2. Een HSP'er houdt van duidelijkheid, weten waar hij/zij aan toe is. Wees daarom duidelijk en laat dingen niet teveel op zijn beloop, dat veroorzaakt ontrust.
  3. Een HSP’er kan enorm pieken in bijvoorbeeld werk, opdrachten uitvoeren en enorm veel werk verzetten in een korte tijd. Daarna komt vaak een dip die zich uit in vermoeidheid en/of lichamelijke klachten. Help hem of haar de juiste balans te vinden tussen in- en ontspanning.
  4. Een HSP’er kan op familieaangelegenheden, feestjes of bijv. een festival overprikkeld raken door alle indrukken, sociale verwachtingen en prikkels. Deze (over)prikkeling zorgt ervoor dat ze ergens moeten kunnen ontladen. Geef hem of haar de ruimte om dat te doen door bijvoorbeeld niet van het ene naar het andere feestje te hoppen.
  5. Een HSP’er kan het gevoel hebben dat hij of zij niet goed in woorden kan omschrijven wat ze ervaren. Vaak zit het hoofd zo vol gedachten en woorden dat ze niet weten waar ze moeten beginnen. Luister zonder oordeel en stel vragen over wat voor jou niet duidelijk is. Ze ontwikkelen daardoor het vertrouwen dat ze alles kunnen en mogen uitspreken.

Hopelijk helpen bovenstaande tips je als partner om met bepaalde situaties om te gaan. Sowieso is een belangrijk onderdeel in dit alles de communicatie – spreek verwachtingen en behoeftes naar elkaar uit en ga een confrontatie niet uit de weg. Daarnaast levert een relatie met een HSP’er mij zoveel meerwaarde op, hopelijk ervaar jij dat ook zo!

Dingen die ik in Joyce bewonder (en waar ik soms misschien zelfs een beetje jaloers op ben) zijn:

  • Het feilloos aanvoelen bij wie ze zich kan openstellen en (soms onbewust) weten welke richting zij op wil in het leven.
  • Het verbonden zijn met alles wat leeft, inclusief dieren en natuur! Die verbondenheid zorgt voor een intenser contact met de mensen en/of dieren met wie ze verbonden is.
  • Het intenser leven; als ze de rust en ontspanning heeft en toelaat is haar empathische vermogen bizar groot.
  • Ze is zachtaardig, dienstbaar en kan voelen wat er in bepaalde situaties nodig is, zelfs zonder daar verbaal iets over te zeggen.

Ik ben me ervan bewust dat ik getrouwd ben met een heel authentiek persoon, met prachtige eigenschappen die soms om wat ruimte vragen. Ruimte om te ontdekken hoe ze deze eigenschappen in kan zetten in haar leven en in onze praktijk.

Vertel eens, waaraan merk jij dat jouw partner HSP'er is?

Wil jij meer weten over HSP en leren hoe je alle prikkels kunt doseren? Neem dan contact op met Joyce voor een afspraak.

Ernst-Jan

BoVertelt_OverOns_Ernst-Jan

Ernst-Jan van Wijk

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Joyce. Leeft vanuit onvoorwaardelijke liefde. Is dol op buitensportactiviteiten en je kunt hem ‘s nachts wakker maken voor M&M’s.

Een moeder van een dochter (12 jr.)

door

Ik ben eind vorig jaar bij Joyce en Ernst terecht gekomen met een hulpvraag voor mijn dochter. Er waren diverse grote zaken die privé bij ons thuis speelden. Hierdoor zat haar hoofd veel te vol en dit ging mis in combinatie met haar extreme vorm van perfectionisme in alles wat ze doet. Van dit perfectionisme had ze vooral op school veel last. Alleen een tien voor een proefwerk was goed genoeg. Een 9 betekende dat je iets fout had gedaan. Het was zelfs zo erg dat ze een schoolvakantie vaak ziek op de bank begon omdat ze zichzelf weer overwerkt had op school. Want een fout maken kon echt niet!

Wat coachpraktijk Bo Vertelt in een half jaar heeft kunnen bereiken met haar is echt verbazingwekkend. M’n dochter kan nu veel beter omgaan met de druk op school. Een 7 als cijfer is ook goed! Wanneer er nu een vraag voorbij komt in de klas waar ze geen antwoord op weet denkt ze aan Bo en Balou. Dit geeft haar een gevoel van rust in plaats van paniek wat ze vroeger altijd voelde bij dat soort situaties. Ook heeft ze meer zelfvertrouwen gekregen, kan ze nu grenzen stellen en is ze vaker lief voor zichzelf. Een prachtig resultaat! Van de sessies heeft m’n dochter vaak genoten. Meestal vond het namelijk buiten plaats, met je blote voeten in het gras, rennend door het bos of chillend langs de waterkant. En terwijl de onderwerpen aanstippen die zo belangrijk waren om te bespreken.

Het is mooi hoeveel tijd en aandacht Joyce en Ernst in een traject stoppen. En er was vertrouwen, alles mocht er zijn en gezegd worden. Het mooiste is denk ik wel de passie die Joyce en Ernst hebben waardoor er ook eigenlijk niks anders dan een prachtig eindresultaat geboekt kon worden.

Gerhard & Annemieke

door

Hierbij het antwoord op jullie vraag “hoe hebben jullie het traject ervaren dat jullie dochter (20 jr.) bij Bo Vertelt heeft gehad.”

Het eerste wat in ons opkomt is dat het voor haar een goede plek is geweest om uit te zoeken wie ze zelf is temidden van alles wat er in haar leven is.

Ze is heel betrokken op alles wat er om haar heen gebeurt. Dat is een mooie sociale en zorgzame kant. En het risico daarvan is dat ze zichzelf kwijt raakt.

Je kunt ook zeggen, in een fase van haar leven waarin ze snel volwassen wordt, gaat studeren, verantwoordelijkheid neemt in zorg voor mensen, een relatie krijgt, komt ze zichzelf tegen en is het nodig dat ze haar eigen grenzen onderzoekt.

Ik denk dat ‘eigen ruimte bewaken’ in de oefeningen bij jullie vaak aan de orde was, en ook: wat wil ik eigenlijk zelf.

Dat nagaan bij jezelf, in je lijf, heeft ze geoefend, en de honden zijn dan prachtige spiegels voor haar gedrag.

Ik vind dat jullie een hele mooie methode hebben om met mensen te werken en dat jullie dat op een persoonlijk betrokken manier doen. Jullie hebben haar goed gezien, begrepen en haar veiligheid geboden om te komen met wat er is.

Ik ben er blij mee wat  onze dochter van jullie heeft kunnen leren!

Als christen vind ik het kloppend om te ontdekken dat ‘jij de wereld niet hoeft te redden’ want er is een God die dat doet, en dat het OK is om je naaste lief te hebben, maar daarbij jezelf niet voorbij te hollen: heb je naast lief als jezelf. Dat laatste is de gezonde basis.