Joyce de Baan | Bo Vertelt

Marjolein

5 februari 202028 juli 2019 door Joyce de Baan

Terugblik op de workshop Spiegelen met honden, welke ik met mijn eigen hond Mees heb mogen ervaren.

Tijdens de workshop mocht ik met de 6 levensbehoeften aan de slag, ik mocht kijken en voelen wat deze behoeften voor mij en mijn hond betekenden.

Wat ik in eerste instantie vooral deed was kijken naar Mees. Wat zou hij mij laten zien en merk ik dat op? Bij het woord Liefde & Verbinding stonden we even stil en toen ik door wilde lopen bleef Mees stil staan en keek vervolgens naar mij.

En toen ik goed en wel besefte wat er gebeurde ging hij erbij liggen, wat was dat bijzonder! Hij liet me zien dat deze tekst belangrijk voor mij was. Maar hoe wist hij dat dat ook echt zo was? Het is bijna magisch te noemen wat er gebeurde.

Het leek wel alsof Ernst-Jan of Joyce op een knop drukte om mijn hond stil te laten staan. Maar Mees liet me bewust zien dat deze tekst belangrijk was. Op het moment dat hij ging liggen liet hij mij ook zien dat ik er rustig over na mocht denken. Wat betekende liefde en verbinding voor mij? Waarom was het zo belangrijk. Communicatie, lichaamstaal en emoties gingen met mij aan de haal, mijn onbewuste gedrag werd bewust gemaakt.

Er ontstond een prachtige verbinding tussen mij en Mees, pure liefde en verbinding. Het is wat iets wat ik nodig heb om te kunnen leven en te mogen zijn wie ik ben. Het is iets wat ik vroeger heb gemist, hoewel ik zag dat het er wel kon zijn. Maar in het hier en nu zit het in elke vezel van wie ik wil zijn en in wat ik wil geven aan de mensen om mij heen.

Ik benoemde dit openlijk tijdens de workshop en zag dat Mees weer was gaan staan. Hij keek naar me en wandelde verder vanuit met mijn levensdoel liefde en verbinding.

Ik kan niemand uitleggen wat deze workshop “Spiegelen met honden” met je doet. Het enige wat ik kan zeggen is: Ervaar en voel het, laat je meenemen! Een magische ervaring was deze workshop vol liefde en verbinding op een open, speelse, vertrouwde en veilige manier.

Bedankt Ernst-Jan en Joyce voor jullie deskundigheid, bekwaamheid, liefde, professionaliteit en jullie passie. Jullie zijn een dreamteam!

Carina

6 november 202128 juli 2019 door Joyce de Baan

Het is nu een aantal weken na mijn afsluitende sessie en nog steeds kijk ik terug op een heel intensief, emotioneel, verhelderende, verrijkende maar bovenal mooi en bijzonder traject welke ik gehad heb. Mijn “ik” leren kennen en vooral waarderen én accepteren door middel van sommige dingen uit het verleden los te laten en genoegen nemen met minder controle in alledaagse dingen (wanneer je de controle loslaat, gebeuren de mooiste dingen!). Dit zorgt dat ik meer rust in mijzelf heb en vol vertrouwen in mijzelf als persoon wie ik ben en wat ik doe. En zo ga ik de toekomst tegemoet! De toekomst is van mij!! En… mijn “Bo- momentje” vast laten leggen in een kleine tattoo op mijn pols, zodat ik altijd herinnert wordt naar dit moment! Nogmaals lieve Joyce, Ernst, Bo en Balou, het is met geen woorden te beschrijven wat jullie voor mij betekent hebben met jullie “eigenwijze” manier van coachen. Ik raad het echt iedereen aan! Nogmaals dank!!

Inge

5 februari 202011 juli 2019 door Joyce de Baan

Ik heb zelf mogen ervaren wat spiegelen met je doet. Samen met Joppe was ik te gast bij Joyce en
onderweg naar Maasland spookte er al van alles door mijn hoofd… phoe hee, superspannend, wat gaat er gebeuren, hij gedraagt zich hopelijk toch wel??, straks vindt ze hem stom (of mij ?), wat doe ik allemaal fout, etc, etc. Ben ik héél goed in (dat dan weer wel ?).

Bij aankomst stelde Joyce mij direct op mijn gemak, er was geen goed of fout (da’s fijn!) en Joppe was gewoon meteen zichzelf (geen enkele neiging tot sociaal wenselijk gedrag ?).Er gebeurden een heleboel -voor mij- wonderlijke dingen. Joppe gaf mij inzichten waar ik nooit over na had gedacht, redenen voor gedrag, ik leerde om dingen van een andere (zijn) kant te bekijken. Hij was nog steeds dezelfde dolle Doodle die uiteráárd in de sloot sprong en bijna een eend verzoop, maar tóch was er wat anders.

Ik weet het, het klinkt vaag, maar dat was het allerminst. Ik kan het niet in woorden uitdrukken want die woorden zouden het gevoel niet kunnen overbrengen en daarmee geen recht doen aan deze ochtend.
En ik werd écht geraakt door de wijsheid van Joppe. We denken vaak dat een hond “maar” een huisdier is dat niet beter weet. Maar Joppe weet zóveel, is zó wijs, en heeft in zijn vroege jeugd, toen ik ernstig ziek was, een taak op zich genomen die hij nog steeds serieus neemt. Ook al hoeft dat natuurlijk al lang niet meer. Maar dat is iets wat ík moet leren, dan pas hij… maar dat moet je dan wel weten, en inzien.

Wat heb ik nodig? En wat heeft hij nodig?
En dat is nou precies wat ik mee heb genomen van vandaag en dat is onbeschrijfelijk waardevol ❤.

Word niet gedreven door de angsten in je hoofd, maar word geleid door de dromen van je hart

22 augustus 201924 juni 2019 door Joyce de Baan

Het is donderdagavond, de laatste avond van onze vakantie op de Veluwe als ik op de veranda deze blog schrijf. Met mijn blote voeten op tafel en Bo en Balou slapend bij me, geniet ik van de laatste zonnestralen van weer een heerlijke dag.

Voor mij staat vakantie voor reflectie: hoe voelde je je de afgelopen periode, waar sta je nu en wat heb je nodig? De afgelopen maanden waren drukker dan ik vooraf had voorzien. Hoewel de agenda goed en gestructureerd was gepland kwam er zoveel op mijn pad waar ik volmondig ja tegen zei, dat ik door de tijd heen vergat wat ik zelf nodig had. En toen ik al lang en breed in de werkmodus zat ging het ineens niet goed met Bo, waardoor ik totaal uit het veld werd geslagen.

Vanuit mijn werk- en zorgmodus vergeet ik stil te staan bij mezelf: er is geen ruimte voor fouten, ik stel me in op de dienst van een ander en ik werk continue aan oplossingen voor iedereen (behalve voor mezelf). Met als gevolg dat ik steeds verder verwijderd wordt van mijn intuïtie en vertrouwen en steeds meer controle zoek in alles wat ik doe. Mijn innerlijke criticus draait overuren en er lijkt geen moment meer te zijn dat ik die niet hoor.

Onderweg naar de Veluwe is dit dan ook het gespreksonderwerp voor mij en Ernst. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik weer los kan laten, kan vertrouwen en open kan staan voor mijn volgende stap als coach? Hoewel ik voel dat het daar tijd voor is, vertelt mijn innerlijke criticus mij dat ik daar echt nog lang niet aan toe ben. En zo blijf ik rondjes draaien.

In de eerste twee dagen van de vakantie moest ik echt onthaasten en had ik het nodig om naar de praktische kant te kijken: wat heb ik nodig om weer vanuit intuïtie en vertrouwen te kunnen leven en werken? Dat werd dus plannen, vrije dagen blokkeren in de agenda en opties creëren om af en toe te kunnen schakelen. Daarnaast werd er compensatietijd ingepland, want waar hard gewerkt wordt moet ook ruimte zijn voor ontspanning! In deze twee dagen was Bo heel onrustig, kon (net als ik) moeilijk aarden en worstelde echt met het vinden van ontspanning en rust.

Op dag drie ontstond er overzicht en dus meer rust, helderheid in wat ik tastbaar kon maken. En zo kon ik de volgende stap zetten: mediteren, zijn in het moment, loslaten en voelen. Er ontstond toen zoveel ruimte en ik voelde letterlijk het licht in mijn hart weer schijnen! Diezelfde avond ontving ik mijn antwoord: dit gebeurt elke keer als ik de volgende stap wil zetten! Vanuit mijn oude, vertrouwde patronen durf ik niet te gaan staan voor dat wat mijn hart mij vertelt. Ik ga in de weerstand, hard werken en houd mezelf letterlijk tegen. Er is angst voor het onbekende, voor oordelen van buitenaf, voor iets waarvan ik de antwoorden nog niet weet. Ik ben in mijn oude valkuilen gestapt zonder dat ik het zag, juist omdat ik mezelf niet de tijd heb gegund om stil te staan, om te voelen of er iets niet klopte en om te onderzoeken of de angst gegrond was.

En precies op dat moment komt Bo aanlopen, kijkt me aan, springt naast me op de bank en ploft met een diepe zucht naast me neer. Met zijn kop op mijn schoot zie ik de zon ondergaan en besef ik dat ik niets kan geven vanuit angst, maar juist zoveel meer vanuit vertrouwen. De balans ligt voor mij tussen realiteit en spiritualiteit - voor mij kan het één niet zonder het andere en vice versa. Die werelden samenbrengen voelt als de volgende stap en als een grote toegevoegde waarde in mijn werk als coach.

Inmiddels leer ik alles over de energetische basiskennis, over wat energie met ons doet. Er zijn twee nieuwe boeken besteld en ik stel me open voor alles wat van daaruit ontstaat, vanuit intuïtie en vertrouwen.

Mijn wens is dat ik jou mag leren de unieke balans te vinden in jouw leven vanuit liefde, vertrouwen en intuïtie!

Joyce

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Ernst-Jan. Leeft vanuit haar hart, wordt heel gelukkig van salsa dansen en je kunt haar wakker maken voor een patatje mayo.

Kijk eens om je heen, overal is iets moois te zien!

22 augustus 201923 mei 2019 door Joyce de Baan

Daar zaten we dan op een prachtige zaterdagochtend. Het najaar bracht ons nog één laatste zomerdag en daar genoten we samen van, op het terras met een heerlijke lunch. Na een drukke week was dit ons geniet momentje en stonden we stil bij alles wat er de afgelopen week was gebeurd.

We bestelden onze eerste kop koffie en toen de serveerster onze bestelling ging maken zagen we een ouder echtpaar tegenover ons aan een tafel zitten. Waarschijnlijk waren ze beiden al achter in de 70; naast hun tafel stond een looprekje en op het looprekje lag een loopstok. Genietend van hun kop koffie nam de serveerster de bestelling voor de lunch op. De man hoorde niet zo goed meer, dus de vrouw zorgde ervoor dat zijn bestelling duidelijk was voor de serveerster.

Wat ons gelijk opviel aan dit echtpaar was dat ze beiden veel warmte uitstraalde: ze waren nog bezorgd om elkaar, ze lachten om elkaar grapjes en, luisterden aandachtig naar elkaar, zelfs als het herhaald moest worden omdat ze elkaar niet goed konden verstaan. Het was overduidelijk dat deze mensen op hun leeftijd nog steeds veel van elkaar hielden.

Terwijl ze zo voor ons zaten en wij stiekem genoten van hun gekeuvel kwam de serveerster langs met onze lunch en vroeg ik aan Joyce wat wij op die leeftijd samen bereikt zouden hebben. Hebben we dan nog steeds honden? Leven we in Nederland of zijn we dan verhuisd naar het buitenland? Hebben we ons bedrijf verkocht en zo ja, zouden we dan nog wel eens gevraagd worden om te helpen met coaching door de nieuwe eigenaren? Zijn we nog steeds zielsgelukkig met elkaar?

Terwijl we samen alle vragen laten passeren, dromen en lachen over wat nog komen gaat, vragen we de serveerster om de rekening. En voordat we de zaak uitlopen besluit ik om nog even langs het echtpaar te lopen. Ik vertel hen dat wij tegenover ze hebben gezeten en hebben genoten van de liefde die ze nog naar elkaar uitstralen. De man hoort me niet goed, dus zegt vrouw op hele harde toon tegen hem: “Deze man wil ons een compliment geven!”. Ze vragen waarom wij hebben genoten en ik complimenteer hen, omdat we genoten hebben van de zichtbare liefde voor elkaar, de rust en wijsheid die ze samen uitstraalden.

Het echtpaar begint te glimlachen en te stralen van oor tot oor. Vol trots vertellen ze ons dat ze al 60 jaar bij elkaar zijn en nog steeds verkering hebben. We wensen ze allebei heel veel geluk en gezondheid toe en bedanken hen dat ze er waren en ons hebben geinspireerd.

Vertel eens, wanneer heb jij voor het laatst iets moois gezien?

Ernst-Jan van Wijk

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Joyce. Leeft vanuit onvoorwaardelijke liefde. Is dol op buitensportactiviteiten en je kunt hem ‘s nachts wakker maken voor M&M’s.

Agnieszka

5 februari 20207 mei 2019 door Joyce de Baan

Ik heb zelf een hond maar elke ontmoeting met Bo in het bos of ergens anders vond ik erg spannend. Ik zag hem als een grote en gevaarlijke hond, maar die wel goed naar zijn baasjes luistert. Ik had dit al eens tegen Joyce verteld en ze zei dat ze me daarmee kon helpen. Maar het idee om face to face tegenover Bo te staan vond ik echt te spannend. Maanden later kwam er winactie voorbij op de FB en ik dacht; ik win nooit wat dus ik waag een poging, en ineens kreeg ik een berichtje. Ik had de sessie gewonnen en mocht aangeven wat voor sessie ik graag wilde doen. En dat werd een date met de grote Bo en ik vond het vreselijk spannend!

Vanaf het begin van de sessie voelde Bo me heel goed aan. Hij wist precies wat en wanneer hij iets kon doen, hij begreep wat mijn grenzen waren en hij heeft zelfs zijn best gedaan om die samen met me te verleggen. Hij was stoer wanneer het nodig was en heel zachtaardig wanneer ik het nodig had. Hij was de held toen we een andere hond tegen kwamen en liet me ontspannen door met zijn kop lekker tegen me aan kroelen om me te troosten. Ik vond het heel bijzonder dat hij wist wat ik op dat moment nodig had en hoe hij mijn vertrouwen kon winnen. Opeens was hij geen grote Bo meer maar mijn lieve vriendje Bo.Net als Ernst had Bo snel in de gaten dat ik graag een persoonlijke ruimte wilde behouden tijdens onze eerste ontmoeting. Ernst ging ermee akkoord, maar Bo deed lekker eigenwijs zijn best om de persoonlijke ruimte tussen mij en zijn baas te minimaliseren. Met een riem van 3 meter kun je toch makkelijk een rondje om de mensen heen draaien zodat ze lekker dicht bij elkaar kunnen lopen.

De tijd vloog voorbij en aan het einde van de sessie vond ik niet alleen Bo maar ook andere honden minder spannend. Tegenwoordig wandel ik met mijn eigen hond op de plek waar ik mijn eerste date met Bo heb gehad en dagelijks denk ik aan mijn Bo momentje… ik merk dat mijn zelfvertrouwen langzaam groter word en dat ik vreemde honden steeds minder spannend ga vinden. Dit help me weer om meer van mijn eigen hond te kunnen genieten.

We hebben ons best gedaan om elkaar te gaan vertrouwen en dat is best goed gelukt. En het leukste is dat de eerste date niet laatste was, er komt nog minimaal een officiële date als ik iets verder ben. Tot die tijd blijf ik mijn grote vriend stiekem zien tijdens onze mini dates, zoals die van vandaag.

Waarom leven in het hier en nu geen hype is, maar een must do!

2 mei 201924 april 2019 door Joyce de Baan

We zien het steeds vaker voorbij komen, de kreet “leef in het NU”. Eckhart Tolle schreef er zelfs een boek over, de kracht van het nu. Maar waarom is in het NU leven eigenlijk zo belangrijk?

In de afgelopen maanden zijn Ernst-Jan en Joyce continue bezig geweest met vooruitgang van de coachpraktijk. In alle opzichten waren we bezig met onze groei en ontwikkeling. Onze praktijk is daardoor in het afgelopen jaar echt volwassen geworden. Het is iets waar we ontzettend trots op zijn, maar door alle groei en ontwikkeling waren we wel continue bezig met de volgende stap. En dat continue bezig zijn met de volgende stap of het volgende moment zorgde ervoor dat we besloten dat onze naderende vakantie een mooi moment was om echt even stil te staan en te voelen of er eigenlijk wel een volgende stap nodig was.

Onze vakantie was zoals een vakantie mag zijn: veel zon, rust en elke dag minder gedachten, waardoor we alleen nog maar in het moment zelf hoefden te zijn. Elke dag voelden we steeds sterker dat het hier en nu is wat echt telt. Dat we mogen werken vanuit een stevig fundament van vertrouwen en dat onze ontwikkeling niets te maken heeft met de snelheid waarmee we het doen, maar met de tijd die we het geven.

Dankzij deze inzichten realiseerden we ons dat het niet erg was dat sommige plannen nog niet waren uitgewerkt: we accepteerden dat we ook op een lager tempo en met meer rust onze praktijk voort kunnen zetten. Alle ideeën, plannen en wensen hebben we opgeschreven en als we de behoefte voelen kijken we naar het lijstje en stellen we ons zelf de vraag “wat heeft op dit moment mijn aandacht nodig?”. En soms is dat dus gewoon helemaal niets.

Dit moment is het enige waar je zeker van bent.

Je hebt de keuzes om heel hard te blijven rennen, misschien wel net zo hard als de mensen om jou heen. Maar je hebt ook de keuzes om stil te staan, te ervaren wat je op dit moment voelt, beleeft en wat je aandacht nodig heeft. Observeer je eigen gedrag en stel jezelf de vraag waarom je iets doet. Verander ‘moet’ in ‘mag’ en verander ‘doelen’ in ‘wensen’, wees aardiger voor jezelf. Want op dit moment ben jij alles wat er NU is.

Wil je leren hoe je kunt leven in het nu en zou je daarin begeleiding willen van ons en de honden? Neem dan contact met ons op voor een kennismakingsgesprek www.bovertelt.nl.

Coachen met honden

22 augustus 201924 maart 2019 door Joyce de Baan

In de afgelopen drie maanden was ik in de gelukkige positie om de cursus ‘’Coachen met honden” te volgen. Ik ben aan de cursus begonnen, omdat ik in de afgelopen twee jaar van heel dichtbij heb gezien wat Bo samen met Joyce heeft mogen betekenen voor mensen. Ik heb gezien hoe Bo met heel veel geduld, liefde en lichaamstaal zijn coachees liet inzien wat ze onbewust deden en wat er eigenlijk onder de oppervlakte plaats vond. Hij werd hierin ondersteund door Joyce die de vertaalslag maakte van Bo naar de coachee. Bo was het maatje van Joyce en ze waren bijzonder scherp op elkaar afgestemd, iets wat ik ook graag wilde leren.

En toen kwam Balou in ons leven, waarmee een lang gekoesterde wens in vervulling ging. Een tweede hond werd werkelijkheid. Na mijn afronding van de opleiding jeugdcoach ontstond ook bij mij de behoefte om - net als Joyce - de honden in te zetten tijdens de coachsessies. En ik zag hierin een prachtige combinatie met Balou. Balou zorgde ervoor dat Joyce en ik eerder onze rustmomenten pakten. Als we dat niet deden maakte ze ons zichtbaar wat ze nodig had, vaak door een bepaalde manier van blaffen. We moesten dan echt op de grond gaan zitten waarop zij vervolgens kwispelend aan kwam lopen en nog net niet op schoot kroop om te knuffelen. Na 15 minuten knuffelen en volledige aandacht en verbinding liep ze dan slaperig van ons weg om vervolgens in alle rust haar mand in te kruipen. “Missie gelaagd”, dacht ze dan, terwijl ze lodderig achterom keek. Ze is onze spiegel in het blijven maken van verbinding met elkaar en onze omgeving.

Omdat wij Balou nog te jong vonden voor de cursus besloot ik Bo mee te nemen. Hij werd mijn leermeester in mijn hulpvraag tijdens de cursus “Hoe kan ik leren aan en uit te staan tijdens coachsessies?”. Ik kon mijzelf nog wel eens te veel inleven in een coachee, wat ervoor zorgde dat mijn energie sneller opraakte dan noodzakelijk was. Dus hoe kon ik leren om nog steeds alles te geven vanuit mijn enthousiasme en creativiteit, maar met structuur en vanuit rust?

Aangezien Bo structuur nodig heeft om zich goed te voelen, leeft in het hier en nu en heel goed zijn grenzen aan kan geven was hij voor mij de perfecte leermeester voor mijn hulpvraag. Het mooie was dat ik onbewust gelijk aan het werk ging met mijn hulpvraag. Ik ging bewust nadenken over wat ik en Bo nodig hadden om de cursusdagen af te sluiten met energie. Dat uitte zich bijvoorbeeld in het boeken van een eigen accommodatie om niet in één huis te verblijven met de hele groep. Zodoende hadden we samen ook echt rust na een lange cursusdag. Ik koos er dus voor om te luisteren naar wat ik nodig had en als ik dat niet deed liet Bo met zijn lichaamstaal zien dat ik ergens een grens mocht aangeven voor ons allebei.

Samen met Bo heb ik vier weekenden mogen werken aan deze hulpvraag. Inmiddels zie ik dat ik hierin stappen heb gemaakt en dat ik nu nog meer kan werken vanuit het hier en nu, net als Bo. Er is meer rust in de voorbereiding en afronding van de afspraken en er blijft energie over om voor mezelf en de honden te zorgen. Het mooiste ervan is dat ik nog steeds 100% aanwezig ben in mijn werk, maar wel in mijn eigen energie kan blijven.

Als creatief en enthousiast persoon zal dit voor mij altijd een uitdaging blijven, maar ik heb geleerd hoe ik kan doseren, hoe ik beter in mijn eigen energie kan blijven en hoe ik verantwoord onze honden in kan zetten tijdens de coachsessies.

Mijn band met Bo is veranderd, doordat hij zich echt aan mij heeft laten zien. Er is een andere laag van verbinding tussen ons ontstaan. Ik sta nu officieel als coach met de hond als co-coach in de sessies en laat jou heel graag ervaren wat jij van ze kunt leren.

Heb jij een (hulp)vraag en ben je nieuwsgierig of onze honden jou kunnen helpen de antwoorden te vinden? En durf je daarbij te kijken naar jouw (on)bewuste patronen? Neem dan contact met me op voor een kennismakingsgesprek.

Ernst-Jan van Wijk

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Joyce. Leeft vanuit onvoorwaardelijke liefde. Is dol op buitensportactiviteiten en je kunt hem ‘s nachts wakker maken voor M&M’s.

Van zelfkritiek naar zelfvertrouwen met je innerlijke criticus.

24 februari 2019 door Joyce de Baan

“Kritisch”; een woord dat de afgelopen weken veel in mijn gedachten voorbij kwam. Ik herken het woord vanuit wie ik vroeger was en vraag me af of ik dat nu misschien nog steeds ben? Past het woord nog wel bij me? Dat het woord me raakt is overduidelijk, juist omdat ik de gedachte erbij heb dat ik oordeel over dat waar ik kritisch naar kijk. Ik stel mezelf de vraag waarom die gedachte er is, maar het antwoord blijft uit.

Als ik op een ochtend weer dat woord in mijn hoofd hoor rond spoken dan besluit ik het maar eens wat grondiger te onderzoeken. Ik zoek de Wikipedia pagina op en tik het woord KRITISCH in. En zelfs bij het intikken van het woord voel ik de lading, de weerstand, de neiging om dat woord uit mijn systeem te halen.

Kritisch denken is een vaardigheid. Die aangeleerd en gebruikt kan worden om te beslissen of een bewering waar, gedeeltelijk waar, of fout is.

En dan valt het wel bekende kwartje. Ineens snap ik de weerstand, maar ook de reden waarom het woord me bij blijft en nog steeds past bij wie ik vandaag de dag ben.

Als spiegeltrainer en coach werk ik zonder oordeel of kader, wat mij betreft één van de puurste en belangrijkste vormen om mee te werken, juist omdat het past bij wat de honden van nature al doen. Zij leven in het hier en nu zonder oordeel. Het werken zonder oordeel of kader is ontzettend belangrijk voor mij. En het is wat ik met heel mijn hart wil uitdragen en juist daarom viel het woord kritisch me zo zwaar. Kritisch is iets wat ik dan juist niet wil zijn!

En toch mag het er zijn! Als mens, spiegeltrainer en coach mag ook ik vragen stellen. Vragen over of iets oprecht is, of iets een juiste keuze is, of iets echt bij mij past. Ik mag kritisch kijken naar of de sessies voor Bo nog oké zijn om te doen, naar hoe collega’s hier mee om gaan en naar wat er wordt aangeboden op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en coaching. Aangezien iedereen zijn of haar eigen waarheid heeft is deze kritische noot persoonlijk en heeft niets te maken met wat goed of fout is. En dan ineens voelt het woord helemaal niet meer beladen en eigenlijk wel fijn.

Want juist het kritisch zijn houdt me in balans. Als mens, spiegeltrainer en coach. Juist dat maakt dat ik met beide benen op de grond sta, jou geen dingen beloof die ik niet kan waarmaken en werk vanuit vertrouwen.

Durf jij samen met mij “kritisch” te kijken naar waar jij als persoon in kunt groeien? Neem dan contact met mij op.

Anoniem

5 februari 202017 februari 2019 door Joyce de Baan

Tweemaal heb ik een workshop van Joyce en Ernst-Jan mogen ervaren. Zowel een teambuilding als een privé sessie samen met mijn partner. In deze workshops zijn we ingegaan op levensbehoeften en dat gaf hele mooie inzichten en tools om mee te nemen.

De samenwerking tussen Joyce en Ernst-Jan is mooi om te ervaren, ze versterken elkaar enorm. Co-coach Bo is echt een aanvulling ten opzichten van regulier coaching. Bo legt duidelijk de vinger (poot) op de zere plek en spiegelt wanneer je niet spreekt vanuit je gevoel.

Ik zou Bo vertelt aan iedereen willen aanraden. De veiligheid, warmte en persoonlijke benadering tijdens de coaching hebben me geraakt en laten ontwikkelen. Bedankt lieve Joyce, Ernst-Jan en Bo.