In mijn werk is het inzetten van mijn intuïtie en spiritualiteit voor mij inmiddels heel gewoon. Maar zo gewoon is die intuïtie en spiritualiteit niet altijd geweest in mijn leven. Ik deel graag mijn verhaal, mijn persoonlijke reis met je.
Als kind voelde ik me al anders. Gevoeliger. Alsof ik in verbinding stond met iets onzichtbaars. Die gevoelige kant ontwikkelde ik vooral vanuit angst en onzekerheid. Wat ik voelde was vaak te veel en te groot voor mij als kind. Ik kon er geen woorden aan geven en kon niets met de informatie. Voor mijn ouders ingewikkeld, ze zagen mij bang of verdrietig zijn, maar ik kon niet uitleggen waarom. Pas later kreeg ik door dat anderen dit helemaal niet ervaren. Zij leken nergens ‘last’ van te hebben.
Thuis was alles bespreekbaar. Toch was er geen ruimte voor de emoties die onderwerpen met zich meebrachten. Ik leerde mezelf wel uitspreken, maar leerde niet stilstaan bij wat ik voelde. Met mijn sterk aanwezige gevoeligheid kon ik dus weinig. Ik voelde me alleen in wat ik voelde of wist. Deelde ik met anderen wat ik voelde of wist, kwam er altijd een weerwoord. Nooit was het ‘gewoon’ oké. Altijd kwam er een ‘ja, maar’, een onderzoek, de wetenschap. Ik sprak me steeds minder uit.
Ik voelde me onbegrepen, anders. Kennis vanuit boeken sla ik moeizaam op. Maar als ik ervaar, als ik voel, wéét ik de antwoorden. Ik paste niet in mijn omgeving, dus paste ik mij aan naar mijn omgeving. Leefde hoe ik dacht dat het hoorde, hoe anderen het deden. Ik leefde het leven van een ander.
Terug naar voelen en intuïtie
Rond mijn puberteit ontstonden er problemen in ons gezin. Het faillissement van mijn vaders bedrijf joeg hem in een alcoholverslaving. Hij was vooral bezig met overleven. Ik gaf mezelf toen de taak om continu de zorg voor anderen op me te nemen en verloor mezelf daarin. Ik zorgde voor iedereen, maar vergat te zorgen voor mijzelf.
Tijdens mijn opleiding tot coach met honden, in 2015, herontdekte ik mijn intuïtieve kant. Ik leerde mezelf en mijn behoeftes begrijpen, ontdekte wat ik allemaal kon met die gevoelige kant. Maar dat uitspreken? Wow, dat was nog te spannend. Wat zouden anderen denken? Stukje bij beetje hervond ik mezelf en kwam weer in contact met mijn ziel, met de Joyce die ik weggedrukt had. In het werken met de honden mocht ik terug naar mijn gevoel.
“Stukje bij beetje hervond ik mezelf en kwam weer in contact met mijn ziel, de Joyce die ik weggedrukt had.”
Een bijzondere wake-up call
In 2019 bleek ik totaal onverwacht zwanger. Jaren eerder hoorden we dat de kans op een natuurlijke zwangerschap 1 op 1 miljoen was. Toch was ik niet verbaasd over de positieve test. Ik wist het. Ik heb altijd gevoeld dat er een meisje zou komen. Waarom? Geen idee, ik wist het gewoon. Al voelde ik twijfel om te testen. Iemand met meer kennis had mij verteld dat het niet zomaar kon, dus waarom zou mijn gevoel kloppen?
De zwangerschap en de geboorte van Liv waren letterlijk een schop onder mijn kont. Dat kleine mensje in mijn buik kletste met mij. Vanaf tien weken was er een verbinding tussen haar en mij die zich niet in woorden laat vangen. Het was magisch!
Bij de twintigwekenecho bleek Liv geen humaan leven te kunnen leiden. We moesten afscheid nemen van ons kleine meisje, onze grootste liefde ooit. Een week later kwam ze stil ter wereld. Daar in het ziekenhuisbed, met haar in mijn armen, beloofde ik zowel Ernst-Jan als Liv dat ik nooit meer zou twijfelen aan mezelf. Liv was het bewijs dat er meer is tussen hemel en aarde. Zij bracht een boodschap van liefde, ook al was haar verliezen traumatisch. Na haar overlijden gooide ik mijn spiritualiteit open, ineens was er ruimte. Ik gaf readings voor honden en startte de opleiding mediumschap. Ik kon niet langer zwijgen.
“Liv bracht een boodschap van liefde, ook al was haar verliezen traumatisch.”
Nieuwsgierig naar meer
Mijn spirituele kant ontdekte ik bij een medium, bij wie ik een tweedaagse cursus intuïtie volgde. In deze twee dagen leerde ik de kracht van mediteren, het contact maken met spirit en ontdekte ik dat hetgeen ik zag, voelde en hoorde ook echt klopte. Door de veilige en liefdevolle begeleiding van Elles kon ik zien dat wat ik kon echt was. Ik was niet gek! Voor de allereerste keer stond ik weer helemaal in verbinding met mijn ziel. Tegelijk had ik daar ook werk te doen. Mocht ik leren om afstand te bewaren van de pijn van de ander. Ik mocht leren dat de pijn van een ander niet mijn verantwoordelijkheid was. Het had tijd nodig. Het mocht zich ontwikkelen. Maar inmiddels zet ik mijn spirituele kant in als kracht.
Op dit moment volg ik de opleiding mediumschap bij Janneke Leber. Janneke is nuchter en heeft enorm veel humor. Heerlijk, want ik ben zelf behoorlijk nuchter. Les krijgen van iemand die het aardse en het spirituele naast elkaar laat bestaan past dan ook goed. Ik leer verwoorden wat ik zie, voel en ervaar. Door veel te oefenen in een grote groep doe ik de nodige kennis en ervaring op. Ik leer vertrouwen op dat wat spirit me laat zien, waardoor ik nu op zielsniveau kan gaan werken.
Je intuïtieve en spirituele gaven inzetten, betekent niet dat je alle vragen kunt beantwoorden. Spirit geeft geen antwoord op ons waarom. Spirit laat zien dat het leven draait om vertrouwen en liefde. Dat leerde ik van Liv. Soms is er geen antwoord, behalve die intense, bijzonder grootse liefde.
Nieuwsgierig naar wat ik voor je kan betekenen? Een consult boeken? Kijk snel op de pagina mediumschap consulten.
