Wat als

door

Wat als

And you ask me “what if i fall?”, Oh but darling “what if you fly?”

In 2016 kwam ik uit de kast met mijn nieuwe passie, coachen met honden. En in een tijd waarin de coaches als paddenstoelen uit de grond schoten voelde ik me daar behoorlijk onzeker over. Maar ik had een passie gevonden, was er goed in en zag dat deze manier van coachen werkte door de oefensessies en gratis coachafspraken die ik in die tijd deed. Ook leerde ik dat het opvoeden van een hond meer is dan alleen opvoeden volgens de gebruikelijke opvoedregels. Achteraf gezien een periode van groei voor mezelf en voor Bo. Als vanzelfsprekend ontstond de praktijk eind 2017 en was het tijd om mezelf, het werk en mijn missie te delen met de wereld.

Ontwikkeling

Al vanaf 2015 was ik enorm in ontwikkeling. Ik investeerde in coachtrajecten en opleidingen, waardoor ik groeide als persoon. Ik voelde steeds meer vrijheid in de dingen die ik deed, ook als ondernemer. Zo leerde ik dat mijn bedrijven prima naast elkaar konden bestaan. En dat ik mijn andere werk (administratieve ondersteuning voor ondernemers) ook nog steeds met veel plezier kon blijven doen. Allemaal onwijs positief dus!

Mijn bubbel

Maar dit waren allemaal ontwikkelingen en inzichten die binnen mijn “bubbel” lagen. De mensen die door mij gecoacht zijn weten wat ik daar mee bedoel ?. Binnen mijn persoonlijke ruimte en energie liep alles zoals het voor mijn gevoel moest zijn, op mijn manier en in mijn tempo. Maar voor de buitenwereld was het nogal wennen dat ik het anders deed dan dat de norm was en dat voelde ik.

Eén van de meest frustrerende dingen wil ik daarom met je delen in deze blog. Want op het moment dat de praktijk een naam kreeg en ik dus echt geld ging verdienen met mijn werk als coach en spiegeltrainer samen met Bo kreeg ik regelmatig de vraag “maar wat ga je dan doen als Bo er niet meer is? Die heeft niet het eeuwige leven?”. En nu ik dit typ raakt de vraag me nog steeds!

Gekwetst

Eerlijk? Ik heb geen idee meer welke antwoorden ik hierop heb gegeven, het enige wat ik me nog herinner is dat ik me er enorm gekwetst door voelde. A omdat ik werd onderschat in hoe ik mijn bedrijf wilde opbouwen in de toekomst en B omdat ze iets vroegen over de dood van mijn allergrootste vriend Bo die ik beschouw als mijn familie.

Inmiddels is het 2020, is Bo nog altijd in mijn leven en hoewel hij in zijn lijf minder actief is vindt hij het nog steeds super fijn om mee te gaan werken. Dat is wat hij echt heel graag doet! Ook is ons team uitgebreid met de komst van Ernst-Jan en Balou. En zijn we een 3e hond aan het trainen om mee te gaan werken in onze trajecten. Mijn bedrijven werken nog steeds prima naast elkaar en leef ik dus het leven zoals ik dat voor ogen had.

Wat als …

Mijn doel met dit verhaal? Benader de vraag ”wat als …” positief, want als ik vanuit de negatieve vraag van “wat als” was begonnen aan mijn avonturen in 2015 had ik er nu waarschijnlijk heel anders bij gezeten. Niemand kan in de toekomst kijken, de zekerheid die je zoekt zit in jezelf! Jij bepaalt zelf wat je wilt en kunt doen in dit leven. Dat mensen mij vroegen “wat als Bo er niet meer is?” had alles te maken met hun angsten en niet met die van mij.

We leven momenteel in een tijd waarin niemand de antwoorden heeft, we moeten het doen met de informatie die er op dit moment is. En vanuit die informatie kun je bouwen aan jouw toekomst, aan jezelf of je onderneming(en) in het hier en nu. Luister naar je hart en volg je eigen pad!

Zoek je iemand die je daarin coacht en begeleid dan ontmoet ik je graag! Want wat nou als… ik jou kan helpen ??

Debbie

door

Een reading van je huisdier, ik vond het eerst een gek idee. Maar, ben ik niet altijd degene die roept dat het me frustreert dat ik vaak niet snap wat Luna bedoelt als ze aan het miauwen is? Vooral nu ze een oud dametje aan het worden is, met oude-dametjes-gebreken. Dus toch Joyce ingeschakeld.

Wat bleek? Luna had ons al over die reading horen praten via Zoom, dus ze was richting Joyce een beetje gepikeerd dat het toch zo lang had geduurd voordat zij contact met haar zocht. Het verslag dat ik van Joyce kreeg was heel bijzonder. Het was zo fijn om van Luna zelf te horen!

Als je ook twijfelt, gewoon doen. Je krijgt er geen spijt van.

De kracht van persoonlijke ontwikkeling

door

De kracht van persoonlijke ontwikkeling

Met onze voeten in het witte zand, turend over de azuurblauwe Caribische zee voelen we dat alles wat wij de afgelopen jaren hebben geleerd en ontwikkeld tot uiting komt. Hoe heftig de afgelopen maanden ook zijn geweest, de twijfel over hoe we het verlies van onze dochter Liv verwerken en of dit wel ‘goed’ genoeg is voor de toekomst valt weg. Het is helemaal oké zoals het is, juist omdat het op onze eigen voorwaarden gaat ontstaat er rust. Ons antwoord op de veel gestelde vraag “hoe doen jullie dat?” is dan ook “we hebben een flinke dosis zelfkennis en ons zelf geleerd te leven vanuit liefde.” En in deze situatie gaan we weer terug naar de basis van alles wat we hebben geleerd de afgelopen jaren. En dat zorgt ervoor dat we het kunnen dragen, duidelijk voor ogen hebben wat we nodig hebben, maar ook wat we niet nodig hebben. Het is een continu proces van afstemmen op onszelf en onze omgeving.

In de afgelopen jaren hebben wij ons ontwikkeld in alles wat te maken heeft met zelfliefde, manifesteren, mediteren, het omgaan met emoties en het reflecteren daarop. We creëerden ons mooiste leven zoals wij dat in onze visualisaties voor ons zagen. We hebben geïnvesteerd in persoonlijke coachtrajecten, volgden verschillende opleidingen en we dagen onszelf nog dagelijks uit om te leven vanuit een positieve mindset. Het resultaat van deze persoonlijke ontwikkeling is nu duidelijk aanwezig en Bo & Balou zijn een groot onderdeel van deze ontwikkeling, omdat zij ons ook een spiegel voorhouden in ons gedrag en onze emoties.

Blijf nieuwsgierig

Een positieve mindset is vanuit onze visie een keuze, je kunt er altijd naar terug. Wat er ook gebeurt, hoe je je ook voelt en wat je ervaringen ook zijn, je hebt een keuze. Dat betekent niet dat je dan nooit de ‘negatieve’ emoties mag voelen. Deze emoties zijn juist van groot belang. Door ze te doorvoelen, te ervaren en ze er te laten zijn zorgt het ervoor dat je makkelijker terug kunt naar die positieve mindset. En door erkenning te geven aan alle emoties, positief of negatief, zul je op een andere manier leren kijken naar jezelf en je omgeving. Zo zijn wij gaan leren over het rouwen en schakelden we professionele hulp in om hier samen aan te werken.

Nu denk je misschien “wat heeft dat te maken met nieuwsgierig blijven?” Het antwoord is dat zelfreflectie belangrijk is als je wilt leren wie jij vanuit je hart bent en wilt zijn. Als je altijd nieuwsgierig blijft naar waarom je iets doet of voelt, wat het bij jou oproept of wat je misschien nodig hebt in het leven reflecteer je aan jezelf, positief of negatief. Vanuit daar kun je gaan onderzoeken, gesprekken aangaan, cursussen volgen of misschien wel boeken gaan lezen. De mogelijkheden om jezelf echt te leren kennen zijn tegenwoordig eindeloos.

Dus onze vraag aan jou is, “ben jij nieuwsgierig naar jezelf?” Zo nieuwsgierig dat je gelukkig, liefdevol en positief in het leven kunt staan? Als wij bij jou alle externe factoren weghalen en jij alleen nog maar jezelf ziet, weet jij dan wie je bent en wat jij vanuit je hart nodig hebt om deze levensstijl ook echt vast te kunnen houden?

De kracht van de keuze

Heb jij al langer de behoefte hebt om het anders te gaan doen en durf jij nieuwsgierig te zijn naar een leven vanuit je hart? Wil je leren wat jij ervoor nodig hebt om dat te kunnen gaan doen, maar heb je geen idee hoe? Realiseer je dan dat de eerste stap is om te beslissen dat je het vanaf nu echt anders wilt gaan doen. Je hebt hierin namelijk altijd een keuze. En als je nu een stem hoort zeggen dat jij het niet anders kunt doen stel jezelf dan de vraag of dat antwoord vanuit je hart of vanuit je ego komt.

Als je wilt leven vanuit wat je voelt i.p.v. wat je denkt dan is het noodzakelijk om aandacht te besteden aan jouw persoonlijke ontwikkeling. En daar ligt de kracht van de keuze, want je kunt ervoor kiezen om de mooiste versie van jezelf te ontwikkelen. Investeer in jezelf, ga de ontdekkingsreis aan en leer hoe je het verschil kunt herkennen tussen wat je voelt en wat je denkt. Een reis die je inzichten geeft over wie jij bent, waarom je bepaalde keuzes wel of juist niet maakt. Leer de stem van jouw ego kennen, maar ook de stem van je hart. Zodat je in de toekomst weet naar welke van de twee je wilt luisteren.

Hoe wij blijven leren

Wij blijven naar ons persoonlijk proces kijken en onderzoeken eerst waar iets vandaan komt of waar het op gebaseerd is. We blijven eerlijk naar onszelf in alles wat er op ons pad komt. Wij leren door het gesprek met elkaar en onze omgeving te blijven aangaan, door ons te blijven ontwikkelen met behulp van boeken en het volgen van cursussen en door te groeien met onze praktijk om samen met Bo & Balou zoveel mogelijk mensen te begeleiden om vanuit hun hart te gaan leven. Want wij zijn ervan overtuigd dat we op die manier met elkaar de wereld een stukje mooier kunnen maken.

Juist nu, in een tijd waarin veel dingen onzeker zijn en angst continu op de loer ligt kun je de keuze maken om het anders te gaan doen. Schrijf voor jezelf op wat jij anders wilt en kunt gaan doen en kijk dan eens waar je nu al mee kunt beginnen. Wil jij graag hulp bij het opschrijven van jouw wensen? Plan dan nu een gratis call met ons in. Wij helpen jou om in deze moeilijke tijd het begin te maken van jouw nieuwe toekomst. En ja, dat kun jij zelfs nu alles zo onzeker is!

Wij kijken er naar uit jou online te ontmoeten en jou te helpen een basis te creëren vanuit vertrouwen en liefde.

Klaar om meer te ontdekken?

Plan een gratis en vrijblijvende Snuffelcall met ons team.

Meer weten over de Snuffelcall? Lees hier dan verder ...

Plan Snuffelcall

Volg ons:

Coachen_met_Honden_Maasland_Referenties

Ernst-Jan en Joyce

Baasjes van Balou & Beer. Hebben een flinke dosis zelfkennis en kleuren met liefde graag buiten de lijntjes.

Verwachtingen

door
Verwachtingen - Bo vertelt

De verwachting van de ouder(s) tijdens het traject van het kind.

We zien het vaak gebeuren in onze praktijk, de hoge verwachtingen van de ouder(s), waarvan het kind een traject bij ons gaat volgen of volgt. Ongeacht met welk thema het kind bij ons komt of welk traject er wordt afgenomen, het is er bijna altijd.

Deze verwachting is er waarschijnlijk al vanaf de geboorte van het kind. Iedere ouder hoopt op een gezond kind, op een goede ontwikkeling, op een schooltijd waarin hij of zij veel vriendjes heeft, plezier ervaart, goede cijfers heeft op school en zo is de wenslijst nog veel langer. En dit is allemaal volkomen natuurlijk gedrag, want je wilt het beste voor jouw kind. Maar naast de verwachting die we als ouder(s) hebben is er ook nog de verwachting van de maatschappij. Een maatschappij waarin steeds meer dingen maakbaar worden en waarin het lijkt alsof er zoiets bestaat als het perfecte leven.

Is een 7 ½ niet goed genoeg?

Een tijdje geleden vertelde mijn coachee van 9 jaar oud dat ze een proefwerk mocht overmaken, om daarmee te proberen een hoger cijfer te halen. “Wat had je dan voor cijfer gehaald?”, vroeg ik haar. “Een 7 ½ “, antwoorde ze. De vraag die ik niet aan de coachee stelde, maar die wel in me op kwam was “waarom is een 7 ½ niet genoeg? Waarom leren we kinderen niet tevreden te zijn met het cijfer en motiveren we ze om een volgende keer die 8 of hoger te halen?” En dan is nog maar de vraag of dat ook echt haalbaar is voor het kind.

Zo hebben wij in onze praktijk ouders gehad die zelf invloed wilden uitoefenen op de inhoud van de sessies. “Kun je dan de 1e sessie werken aan het zelfvertrouwen en daarna gelijk doorgaan met de prestatiedruk die hij/zij ervaart?” Ook gebeurt het regelmatig dat ik kinderen met angst voor honden begeleid en dat de ouder(s) veel te grote stappen willen zetten, omdat hun probleem dan wordt opgelost. En ja, we begrijpen dat het vervelend is als je kind niet over straat durft omdat hij/zij bang is om honden tegen te komen. Of dat je wenst dat je kind gelukkig is en zelfvertrouwen heeft, omdat het dan simpelweg gelukkiger is. Maar mag het kind dat leren op zijn/haar eigen tempo en op zijn/haar eigen voorwaarden?

Prestatiedruk ervaren

Als ik dat zo allemaal ervaar en vervolgens de kinderen in onze praktijk begeleid die met mij praten over de prestatiedruk, voelen dat het nooit goed genoeg is, druk van school ervaren of zich afvragen hoe ze hun vader en moeder tevreden kunnen houden dan vraag ik me iets af. Ben jij je als ouder(s) bewust van de verwachtingen de jij/jullie gemerkt of ongemerkt uitoefenen op jullie kinderen?

Stel jezelf eens de vraag of jouw/jullie verwachtingen ook haalbaar zijn voor jouw kind. Is het reëel om te verwachten dat de angst van een kind makkelijker af te leren is dan de angst die je misschien als volwassenen hebt? Als jij een coachtraject zou volgen en jouw partner of kind wil beslissen over hoe en hoe snel jij dingen leert, hoe zou jij je dan voelen? Hoe voel jij je als je na je werk nog 2 afspraken hebt, moet schakelen in situaties en geen tijd hebt om even niets te doen? Zou je druk ervaren? Waarom is het dan wel oké om dit allemaal van de kinderen te verwachten?

Verwachtingen bespreekbaar maken

In onze praktijk maken we deze verwachtingen van jou als ouder bespreekbaar, laten we ouder(s) en kind ook samen een sessie doen, omdat jullie van elkaar kunnen leren. Bij ons mag alles er zijn, momenten van rust, stilte, blote voeten in het zand, spelen en knuffelen met de honden, actief werken aan thema’s, maar bovenal rust. Rust om te leren wat of wie hij/zij nodig heeft om samen met jou als ouder(s) weer verder te kunnen. Om vervolgens vanuit de basis van rust en vertrouwen te groeien naar datgene waar hij/zij echt gelukkig van wordt ongeacht de verwachtingen van anderen.

Zoek jij een eigenwijze coach voor jouw kind? Neem dan eens contact met mij op voor een snuffelsessie. En ik beloof je dat ik geen verwachtingen zal hebben.

Volg ons:

BoVertelt_OverOns_Ernst-Jan

Ernst-Jan van Wijk

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Joyce. Leeft vanuit onvoorwaardelijke liefde. Is dol op buitensportactiviteiten en je kunt hem ‘s nachts wakker maken voor M&M’s.

Ellen

door

De reading was echt een nieuwe ervaring voor mij, waar ik in eerste instantie kritisch tegenover stond. Totdat ik tegen bepaald gedrag aanliep bij mijn hond Bootsy wat voor mijn gevoel echt uit het niets was ontstaan. Ik kreeg een tip van een vriendin, zij had eerder goeie ervaringen gehad met Joyce. Joyce heeft voor mij deze methode toegepast waardoor ik achter dingen ben gekomen waarin ik het zelf nooit gezocht had. Super blij mee! Er is weer rust in de tent!?

Maaike

door

Ik heb van Joyce een mooie uitgebreide reading mogen ontvangen over mijn hond. De reading raakte mij en heeft veel losgemaakt. Er staan veel persoonlijke dingen in benoemd, zowel over mij als over mijn hond. Elke keer als ik de reading lees ben ik weer onder de indruk van deze reading. Het bevestigt mijn gevoel aan alle kanten. Heel erg fijn om op deze manier te communiceren met een dier.

Belinda (moeder van Quint, 15 jr.)

door

Hoe kan ik beschrijven wat er gebeurde toen mijn zoon kennismaakte met Ernst en Bo tijdens de snuffelsessie? Het was bijna onwerkelijk.

Terug in de auto stelde ik hem de vraag: heb je behoefte aan nog meer Ernst en Bo? Zijn antwoord was ‘Ja’… het kwam uit de grond van zijn hart.

En zo zijn we gestart met het traject… noem het gerust een avontuur. Met warmte, humor, geduld, gevoel, een lach, een traan, kritische vragen, opdrachten en nog veel meer hebben jullie met mijn zoon samengewerkt.

In het begin wilde hij graag voorbereid zijn; wat gaan we doen, met wie, welke hond, waarom, hoezo? Maar zijn vertrouwen groeide en bij de laatste sessie heeft hij er niet naar gevraagd. Het maakte hem niet meer uit, het was goed.

Jullie en de honden hebben allemaal zo je eigen kwaliteiten en als ze deze samenkomen krijg je een van explosie van kennis, ervaring, liefde voor het vak, voor elkaar, voor de coachee. Dat is niet te beschrijven, dat moet je ervaren!

 

Als je iets voelt, maar niet kunt verklaren

door
Als je iets voelt, maar niet kunt verklaren

Al zolang ik me kan herinneren voel ik dingen aan. Situaties, energieën, emoties, alles komt voorbij. In één van mijn blogs benoem ik ook dat er een periode in mijn leven is geweest waarin er geen ruimte was voor het voelen. Als ik iets voelde en dat benoemde werd het vaak ontkracht. En als mensen maar vaak genoeg iets ontkrachten ga je vanzelf geloven dat je het mis hebt.

Gelukkig durfde ik op een gegeven moment keuzes te maken, waardoor er een aantal dingen veranderde in mijn leven. Ik creëerde ruimte om mezelf te ontwikkelen. En die ontwikkeling heeft me niet alleen veranderd en andere inzichten gegeven, maar heeft er ook voor gezorgd dat ik heb geleerd dat het voelen een heel groot onderdeel is van wie ik ben en wil zijn.

Waarom blijft het dan soms zo lastig om dat voelen er volledig te laten zijn? En uit te spreken wat ik voel, hoor of ervaar? Dat komt omdat ik niet alle antwoorden heb. Ik kan niet alles verklaren. Het is niet zwart of wit, het is gewoon wat het is. Ik kan doorgeven wat ik ervaar; een beeld, een woord, een emotie en soms ervaar ik zelfs een fysiek aanwezige belemmering (buikpijn, misselijk, verdriet). Maar ook ik kan dit niet altijd in de juiste context plaatsen.

Zo heb ik tijdens mijn zwangerschap heel vaak naar mijn buik gewezen en gezegd: ‘Dit is mijn intuïtie. Zij zorgt ervoor dat ik intuïtie kan omarmen, dat ik niet meer bang ben en dat ik het wil gaan delen’. Zo zei ik ook meer dan eens, als iemand vroeg wanneer ik uitgerekend was, ‘Maar de kleine komt eerder’, niet wetende waarom. En uiteindelijk werd Liv na ruim 20 weken al geboren. Als je je nu afvraagt of ik dat dan niet moeilijk vind, dat ik het niet kon plaatsen en achteraf pas besefte wat het betekende, dan is het antwoord: JA, zeker wel! Maar dat heeft geen zin. Die beredenering levert mij niets op. “Wat als” brengt mij niets.

De geboorte en het overlijden van Liv hebben mij verrijkt als mens. Het intense geluk en het intense verdriet voelen heeft iets bij mij opengezet. Hoe zwaar de contrasten ook zijn, zij heeft mij in contact gebracht met een andere wereld, een andere energie. Ik wist dat Liv mij iets kwam leren, dat zij mijn laatste schop onder de kont was voordat ik zou gaan omarmen wat ik kan. En daar ben ik haar dankbaar voor, hoe erg ik haar ook mis.

De balans tussen “normaal” en “zweverig” lijkt nu eindelijk zijn weg te vinden en dat zorgt ervoor dat ik klaar ben voor de volgende stap. Voor mij is er nu een balans in energie, waardoor ik volledig in mijn kracht sta om anderen te helpen. Coachend vanuit ratio, maar net zo belangrijk vanuit gevoel en intuïtie.

Vanuit mijn energetische en spirituele ontwikkeling van de afgelopen jaren ga ik het systemisch en energetisch werken nog meer verweven in onze coachtrajecten. Ook zal ik readings gaan geven voor eigenaren die vragen hebben aan hun hond.

En vanaf vandaag kun jij een reading bij mij boeken! Een reading waarin ik contact maak met jouw hond. Alle informatie die ik ontvang tijdens de reading schrijf ik op en zal ik aan jou teruggeven in een verslag. Meer informatie hierover vind je op onze aanbod pagina https://bovertelt.nl/aanbod-trajecten/.

Welke schop onder je kont heb jij nodig om echt te gaan doen wat je hart je ingeeft?

 

Volg ons:

Online_Training_Spiegelen_met_je_hond

Joyce

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Ernst-Jan. Leeft vanuit haar hart, wordt heel gelukkig van salsa dansen en je kunt haar wakker maken voor een patatje mayo.

Hoe Bo & Balou de zwangerschap en het overlijden van Liv hebben beleefd

door

In de eerste weken van de zwangerschap waren er momenten dat Balou me voor de voeten liep. En zoals zo vaak viel het me op, maar kon ik niet plaatsen waarom ze het deed. Op de momenten dat ze mij voor de voeten liep had ze naar mijn idee niets nodig dus ik aanschouwde het, maar deed er niets mee. Maar Balou werd met de week brutaler en rond week 8 of 9 van de zwangerschap begreep ik pas waarom.

Ik was moe, behoorlijk moe en op de momenten dat mijn lijf aangaf dat ik moest gaan rusten en ik eigenlijk eerst nog iets wilde afmaken (werk, de vaatwasser uitruimen, stofzuigen etc.) kwam Balou in beeld. Voor me staan, me blokkeren en later bleef ze tegen me opspringen. “Sta stil”, zei ze tegen me. Toen ik dat door had en mezelf die rust gaf kwam Balou tevreden bij me liggen en elke keer weer met haar kop op mijn buik. Zo lag ze dan zo’n 20 minuten om vervolgens een ander plekje op te zoeken in huis, ze had haar doel bereikt. Ik heb deze momenten elke keer weer als zo bijzonder ervaren. Balou en Liv hadden een lijntje samen, vraag met niet hoe maar de energie tussen die 2 was voor mij voelbaar.

Bo heeft in de periode van de zwangerschap weinig laten zien, ik denk dat hij voelde dat ik dit prima aan kon en dat ik goed in mijn vel zat. Voor mijn gevoel was hij wel bezig met wat er zou gaan veranderen en zocht hij af en toe bevestiging in onze verbinding samen. Die bevestiging gaf ik hem door wat vaker contact met hem te maken thuis, tijdens onze wandelingen en door met hem te praten over hoe dat straks zou zijn. Door zijn behoefte te erkennen voelde ik dat ook hij vertrouwen kreeg in alle veranderingen die op komst waren.

Helaas liep alles anders en moesten wij na ruim 20 weken afscheid nemen van onze dochter Liv. Na het slechte nieuws van de 20 weken echo hebben we veel gewandeld met Bo & Balou. Uit beweging alles bespreken. Vanuit onze coachpraktijk doen we graag zoveel mogelijk vanuit beweging en nu ervaarden we zelf weer hoe ontzettend fijn dat is. En Bo & Balou die waren elke keer weer blij met de extra wandelingen en het buiten zijn. Natuurlijk gingen de gesprekken thuis door en dat was veel voor de honden. De zware energie (spanning, stress, verdriet) die wij bij ons hadden had ook effect op hun. Ze werden onrustig en met name Balou klampte zich vast aan Ernst, waardoor ze moeilijk haar rust kon vinden. Daarom besloten we ze beide een aantal dagen onder te brengen bij de oppas en familie. Zo konden wij in rust afscheid nemen van Liv en konden de honden loskomen van onze energie.

4 dagen later kwamen Bo & Balou weer thuis, inmiddels was Liv geboren en lag ik het grootste deel van de dag nog op bed. Toen ik die avond beneden kwam was het Bo die direct contact met me maakte, hij liet mij bepalen hoe ik dat deed. Typisch Bo, als hij voelt dat er lichamelijke beperkingen zijn wordt hij enorm voorzichtig. Balou daarentegen maakte geen contact, zelfs niet toen ik haar aaide. Ze draaide haar kop weg en liet in energie zien dat er geen ruimte was voor mij. Het raakte me zo hard dat ik in huilen uitbarstte. 20 weken lang waren Balou, Liv en ik in energie aan elkaar verbonden, was er iets magisch in onze verbinding die ik niet kan omschrijven en nu moest ik het alleen doen, niet alleen de verbinding met Liv was op dat moment weg, maar ook die met Balou. Ik voelde me direct schuldig, had ik Balou meer moeten betrekken bij het afscheid van Liv? Ik, met al mijn kennis en vermogen om te communiceren met de honden had toch kunnen weten dat ik haar meer had moeten betrekken bij het proces? En zo schoten er nog wel 10 vragen door mijn hoofd.

Na een nacht lang woelen en draaien en het drogen van mijn tranen, kwam ik de volgende ochtend beneden en ben ik voor de bank gaan zitten met het doek van Liv bij me. Ik heb Balou verteld dat het me speet dat Liv er niet meer was. Dat haar ziel perfect was, maar dat haar lichaam het aardse leven niet aan kon. Ze dook met haar kop in het doek, snoof de geur op en na een paar minuten liep ze bij me weg. Ik liet haar gaan, besefte me dat ook Balou haar eigen tijd nodig had om het verlies van Liv te verwerken.

Later die ochtend werd er aangebeld en liepen Balou en ik samen naar de voordeur, er werd een prachtige bos bloemen bezorgt. En boeket met alle kleuren roze die je maar kunt bedenken. “Kijk Balou”, zei ik “het zijn bloemen voor Liv, omdat we vieren dat ze er was”. Balou begon te kwispelen en sprong tegen me op, blijkbaar dankbaar dat de erkenning van Liv er was, dat ook wij voelden dat Liv er echt mocht zijn. Het contact tussen ons was hersteld en diezelfde avond kwam ze weer bij me liggen, deze keer naast me zonder contact te maken met mijn buik.

Inmiddels begin ik in kleine stapjes mijn draai met Bo & Balou weer te vinden, maar merk ik dat zij mij nog niet stabiel genoeg vinden. Bo is waaks als ik met hem wandel en Balou zorgt vooral voor haar eigen behoeften als ze buiten is. Veel spelen, rennen en maakt veel minder contact met mij als voorheen. Maar het is goed, ik ben er nog niet en zij dus ook niet. Ook dit kost tijd en die tijd nemen we, om met elkaar de wond te laten helen, tot dat het een kras is die we met elkaar kunnen dragen.

Ben jij nieuwsgierig hoe ik deze periode heb ervaren vanuit de energieën die ik heb gevoeld en hoe ik deze energiestromingen ruimte geef om er te kunnen zijn zonder zweverig te worden? Blijf ons dan volgen.

Zou jij een 1 op 1 spiegelsessie willen ervaren met jouw hond? Check dan onze workshop https://bovertelt.nl/workshop-de-6-levensbehoeften/ .

Volg ons:

Online_Training_Spiegelen_met_je_hond

Joyce

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Ernst-Jan. Leeft vanuit haar hart, wordt heel gelukkig van salsa dansen en je kunt haar wakker maken voor een patatje mayo.

Als je blijft kijken vanuit liefde

door

Omdat zoveel mensen zo met ons hebben meegeleefd tijdens onze zwangerschap en we niet iedereen persoonlijk een berichtje kunnen sturen delen we onderstaand bericht.

"Her life had to end, her love doesn't", op 16 december is na ruim 20 weken onze dochter Liv geboren.

Wat waren we verrast en wat voelde het goed. Na 7 jaar van verlangen en vertrouwen kondigde zij zichzelf aan. Ons cadeau van pure liefde. In de afgelopen 20 weken liet ze ons op alle echo's zien dat ze heel blij en gelukkig was in mama haar buik. Alles bewegend en werkend, een groot wonder.”

Hard was dan ook klap die na 20 weken kwam, de diagnose was zo slecht dat elke dag dat ze in de buik van mama zou blijven haar kwaliteit van leven achteruit zou gaan.

Haar naam had ze een aantal weken eerder al van ons gekregen en betekent 'beschermer', want ze voelde al vanaf het eerste moment als een zieltje met een missie. De liefde die zij heeft gebracht is niet in woorden uit te drukken, maar voelbaar in alles wat we nu ervaren.

We zijn ontzettend dankbaar dat zij ons papa & mama heeft gemaakt en dat we deze vorm van liefde mochten ervaren. Maar ook intens verdrietig dat we nu al afscheid van haar moesten nemen.

Koester wat je hebt, liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt!

Op 18 december deelden wij dit bericht met onze volgers. Ook onze vrienden en familie ontvingen dit bericht met nog een extra regel: “We zijn klaar om ons verhaal met jullie te delen. Als je langs komt neem dan behalve verdriet ook dankbaarheid en liefde voor ons mee om dit verlies te helpen dragen.”

De reacties die wij on- en offline ontvingen waren enorm. Het huis staat vol met bloemen en de tafel is bedekt met kaarten. En ondanks dat velen van jullie niet precies begrijpen hoe wij het verlies van onze dochter Liv vanuit liefde willen dragen is het juist dat waar het volgens ons om gaat. Dit is wie wij zijn, waar wij in geloven en waar wij ook samen met Bo en Balou voor staan. “Het vraagt moed om de schoonheid achter de pijn te zien. Veel meer moed dan om alleen de pijn te voelen.”

Wij delen onze ervaring met jullie, in de hoop dat onze manier van ermee omgaan een steun kan zijn voor anderen die met welke vorm van verlies dan ook te maken hebben. Wellicht kunnen we er iemand mee helpen, want wij zijn echt niet de enige ouders die een dergelijk verlies ervaren.

De warmte, de liefde, de woorden, de bloemen, de berichtjes die wij hebben ontvangen bestaan allemaal uit liefde. Ons mooie meisje heeft zo ontzettend veel harten aangeraakt, niemand heeft haar ooit ontmoet en toch noemt iedereen haar naam. Wij kiezen er dan ook heel bewust voor om aandacht aan de liefde, dankbaarheid en trots te geven die we voelen.

Uiteraard gaat dit niet vanzelf. Het is keihard werken samen. Iedere dag opnieuw afstemmen op wat we allebei nodig hebben. Alle facetten van het verlies doorvoelen; onmacht, ongeloof, boosheid, pijn, verdriet, liefde, trotsheid. Alles mag er zijn.

Naast het gemis en het enorme verdriet voelen wij ons echt ontzettend trots op alles wat zij ons heeft gebracht. Zij mocht er zijn. Dankjewel allerliefste Liv, voor alles wat je bracht en nog gaat brengen.

Liefs,

Pappa, mamma, Bo & Balou

Wil jij weten hoe wij omgaan met dit verlies, hoe wij andere mensen helpen vanuit onze coaching-praktijk en hoe Bo & Balou deze rollercoaster van emoties hebben ervaren? Volg ons dan via de social media kanalen of schrijf je in voor onze nieuwsbrief https://bovertelt.nl/nieuwsbrief-aanmelden/