Joyce de Baan

Annemieke

door

Het begon met een simpele vraag van Ernst-Jan: “Hoe gaat het eigenlijk met jou?”. Mijn reactie daarop was in eerste instantie: “Goed hoor”, waarna ik begon te huilen. Nee, het ging eigenlijk helemaal niet zo goed met me. Maar waardoor kwam dat? Na het gesprek met Ernst volgde ook nog een gesprek met Joyce, waarbij ik gelijk al voelde dat ik hier iets mee moest doen. Ik besloot een kennismakingssessie bij Joyce te doen.  De eerste stap was gezet! Wat zenuwachtig kwam ik aan op locatie, waar Bo gelijk naar me toe rende en ook niet meer van mijn zijde week. Gedurende alle sessies heb ik heel wat steun en troost gekregen van Bo. Dat had ik echt nodig op die momenten. De eerste sessie begon met zenuwen, maar ook weerstand. Gedurende de sessie viel dit allebei gelukkig weg.

Uiteindelijk besloot ik een traject in te gaan. Om goed te kunnen zorgen voor een ander moet je eerst goed zorgen voor jezelf en goed in je vel zitten. En daar was het nu tijd voor. Om nu eens aan mezelf te gaan denken en te werken. Mijn doel was om rust te krijgen in mijn hoofd, niet altijd maar na te denken en te piekeren, weer energie te krijgen en ook heel belangrijk, weer een goede nachtrust krijgen. Als bonus had ik me als doel (eventueel) nog gesteld om te weten wat ik qua werk in de toekomst wil. Waar ligt mijn hart, wat vind ik echt leuk en krijg ik energie van.

In eerste instantie denk je, 5 sessie’s, dat kan toch nooit genoeg zijn? Maar tijdens 1 sessie gebeurt er al zoveel. Je wordt zelf echt hard aan het werk gezet en ongeveer een week later krijg je een huiswerkopdracht, waardoor de sessie min of meer voortgezet wordt en je er mee bezig blijft en het verder ontwikkelt. Je gaat echt een proces in, waarbij je moet luisteren naar je gevoel. Hiermee wordt je heel goed en fijn geholpen door Joyce en Bo. Alles mag er zijn en er wordt geen oordeel geveld en niets is onmogelijk. Dat voelt zo fijn! En stapje bij beetje (en soms een stapje terug) voelde ik me steeds beter. Je mindset wordt anders, je gaat anders tegen dingen aankijken. De dingen die ik geleerd heb zijn onder andere, met zachtheid en liefde ergens naar kijken, ontspannen, tijd voor mezelf nemen, mensen op een andere manier benaderen (dan blijkt dat mensen ook heel anders reageren), loslaten, mijn persoonlijke ruimte bewaren en meer op mijn gevoel vertrouwen.

Het afgelopen half jaar tijdens mijn traject bij Bo Vertelt was soms moeilijk en ook best heftig, maar vooral heel prettig en leerzaam. Ik zit nu veel beter in mijn vel, zit weer boordevol energie, loop niet meer voortdurend te denken en te piekeren en ik slaap weer heerlijk! En ondertussen zijn er zelfs dingen gebeurd waarvan ik dacht dat ze nooit zouden gebeuren. Mijn grote wens om ooit een tweede hond te hebben is in vervulling gegaan en onlangs hebben we een nieuw huis gekocht wat toch heel dicht bij mijn droomhuis in de buurt komt (niet helemaal, maar je moet soms wel reeel blijven; een huis in Maassluis met uitzicht op zee is nou eenmaal niet mogelijk?). En mijn werk in de toekomst? Doordat ik nu beter in mijn vel zit, blijkt mijn werk eigenlijk best genoegdoening te geven. Maar in de toekomst wil ik wel een cursus gaan volgen voor iets waar mijn hart ligt en dat naast mijn huidige baan gaan doen. In een half jaar tijd kan veel gebeuren en ben ik weer veranderd in het positieve, energieke persoon die ik altijd was. En dat door een simpele beslissing om te besluiten aan mij zelf te gaan werken door een traject aan te gaan bij Bo Vertelt.

Bedankt lieve Joyce en Bo voor de inzichten die jullie mij hebben gegeven en de liefde en steun die ik van jullie heb ontvangen!

Bianca

door

Coachen met paarden kende ik al, coachen met honden nog niet echt. Tijdens een netwerkbijeenkomst kwam ik Ernst en Joyce tegen en ik was meteen geïnteresseerd in het werk dat zij doen samen met hun twee honden. Ik ben zelf coach / trainer en vind het fijn (en professioneel) om ook mezelf regelmatig onder de loep te nemen. Ik zag dat mijn hond Billy mij en anderen spiegelde, maar hoe ik dat precies moest duiden, dat had ik nog niet helemaal scherp. Dus heb ik de workshop 6 Levensbehoeften bij Bo Vertelt gedaan. Met mijn eigen hond. Wat een feest! Al na een paar minuten liet Billy heel duidelijk zien waar hij uitlogt bij mij (lees: waar ik uitlog bij mezelf) en ook waar hij weer volledig contact maakt (lees: waar ik contact maak). Door de zeer confronterende spiegel die mijn eigen hond mij voorhield, leerde ik mezelf (als mens én als coach) en Billy nog beter kennen. De duiding van Ernst en Joyce tijdens de workshop zijn echt onmisbaar. Zij bieden allebei nét iets anders qua intensiteit, waardoor het plaatje compleet wordt. De vraag die Facebook hier stelt is “wat raad je aan?”… Ik gun iedereen een sessie bij Bo Vertelt. Om jezelf beter te leren kennen. Om je professionaliteit (bv als coach) te vergroten. En (als je het doet met jouw eigen hond) om de band met jouw hond te verstevigen. De workshop 6 Levensbehoeften met Ernst en Joyce is een enorm cadeau! 

Marlies

door

Toen ik aan dit traject begon dacht ik bij mezelf whow dit gaat best lang duren. Ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten. Maar wat is het een mooi pad geweest om te mogen bewandelen samen met jullie. Ik heb van af het eerste moment tot het laatste moment zo veel van Bo mogen leren.

De allereerste kennismakingssessie met Bo kan ik me nog zo goed herinneren. Ik wist niet wat ik moest verwachten van dit hele traject. Ik ben er zo blanco mogelijk in gegaan om alles in me op te kunnen nemen. En tijdens de snuffelsessie gebeurde er al meteen een heleboel. Het gedrag wat ik normaal altijd laat zien, het spreekwoordelijke muurtje wat ik voor me op trok gebeurde dit keer ook. Ik dacht mijn verdriet en onzekerheid te kunnen verbergen maar helaas daar was Bo. Hij prikte door dat muurtje heen en liet zien hoe ik me echt voelde. Tja, toen kon ik het niet meer voor me houden, toen moest ik het wel laten zien! Het ijs was meteen gebroken. Ik heb me direct blootgegeven en Bo volledig aan het werk gezien. Een te mooie ervaring die ik de rest van mijn leven met me zal dragen.

En elke sessie daagde Bo mij uit om mezelf echt te laten zien. Soms was dat nog lastig, maar dan stond hij weer naast me, om me net even dat beetje kracht en energie te geven om bij mezelf te blijven. Ook heeft hij me laten werken om echt duidelijk mijn grenzen aan te geven en wat gaf me dat een goed gevoel. Terwijl ik dit schrijf schieten er zoveel emoties door mijn lichaam heen, echt te bizar voor woorden.

De gesprekken met Joyce gaven me zoveel inzichten in keuzes en ze heeft me naar mezelf laten kijken op een hele andere manier dan ik gewend was. De woorden die ze gebruikt, de dingen die ze me in liet zien geven me kracht, laten me stralen en laten me inzien dat ik mag zijn wie ik ben en niet zo streng moet zijn voor mezelf. En dit alles vanuit mijn eigen energie door gewoon te voelen. Je hebt me het vertrouwen gegeven dat ik alles kon vertellen waar ik mee zat of tegen aan liep.

Om dicht bij mezelf te blijven en bij alles wat ik de afgelopen tijd heb geleerd, mag ik luisteren naar mezelf. Ik mag mijn eigen gevoel volgen en vertrouwen op mezelf. Af en toe even terugkijken op wat Bo me heeft laten inzien (Bo-momentjes). En ook mag ik fouten maken om vervolgens weer even stil te staan en na te denken over wat ik een volgende keer anders kan doen. Ik kan mijn eigen ruimte terug te vinden en vervolgens verder gaan met groeien.

Ik ben mega blij dat ik aan dit traject ben begonnen en vind het wel heel erg jammer dat het alweer voorbij is. Ik had nooit verwacht dat het zo snel zou omvliegen. Ik had ook nooit verwacht dat ik zoveel zou leren en zo zou groeien. Ik merk privé als op mijn werk dat ik stappen heb gezet. Ik vond het een prachtige ervaring.

Marjolein

door

Terugblik op de workshop Spiegelen met honden, welke ik met mijn eigen hond Mees heb mogen ervaren.

Tijdens de workshop mocht ik met de 6 levensbehoeften aan de slag, ik mocht kijken en voelen wat deze behoeften voor mij en mijn hond betekenden.

Wat ik in eerste instantie vooral deed was kijken naar Mees. Wat zou hij mij laten zien en merk ik dat op? Bij het woord Liefde & Verbinding stonden we even stil en toen ik door wilde lopen bleef Mees stil staan en keek vervolgens naar mij.

En toen ik goed en wel besefte wat er gebeurde ging hij erbij liggen, wat was dat bijzonder! Hij liet me zien dat deze tekst belangrijk voor mij was. Maar hoe wist hij dat dat ook echt zo was? Het is bijna magisch te noemen wat er gebeurde.

Het leek wel alsof Ernst-Jan of Joyce op een knop drukte om mijn hond stil te laten staan. Maar Mees liet me bewust zien dat deze tekst belangrijk was. Op het moment dat hij ging liggen liet hij mij ook zien dat ik er rustig over na mocht denken. Wat betekende liefde en verbinding voor mij? Waarom was het zo belangrijk. Communicatie, lichaamstaal en emoties gingen met mij aan de haal, mijn onbewuste gedrag werd bewust gemaakt.

Er ontstond een prachtige verbinding tussen mij en Mees, pure liefde en verbinding. Het is wat iets wat ik nodig heb om te kunnen leven en te mogen zijn wie ik ben. Het is iets wat ik vroeger heb gemist, hoewel ik zag dat het er wel kon zijn. Maar in het hier en nu zit het in elke vezel van wie ik wil zijn en in wat ik wil geven aan de mensen om mij heen.

Ik benoemde dit openlijk tijdens de workshop en zag dat Mees weer was gaan staan. Hij keek naar me en wandelde verder vanuit met mijn levensdoel liefde en verbinding.

Ik kan niemand uitleggen wat deze workshop “Spiegelen met honden” met je doet. Het enige wat ik kan zeggen is: Ervaar en voel het, laat je meenemen! Een magische ervaring was deze workshop vol liefde en verbinding op een open, speelse, vertrouwde en veilige manier.

Bedankt Ernst-Jan en Joyce voor jullie deskundigheid, bekwaamheid, liefde, professionaliteit en jullie passie. Jullie zijn een dreamteam!

 

 

 

 

 

Carina

door

Het is nu een aantal weken na mijn afsluitende sessie en nog steeds kijk ik terug op een heel intensief, emotioneel, verhelderende, verrijkende maar bovenal mooi en bijzonder traject welke ik gehad heb.  Mijn “ik” leren kennen en vooral waarderen én accepteren door middel van sommige dingen uit het verleden los te laten en genoegen nemen met minder controle in alledaagse dingen (wanneer je de controle loslaat, gebeuren de mooiste dingen!). Dit zorgt dat ik meer rust in mijzelf heb en vol vertrouwen in mijzelf als persoon wie ik ben en wat ik doe. En zo ga ik de toekomst tegemoet! De toekomst is van mij!! En… mijn “Bo- momentje” vast laten leggen in een kleine tattoo op mijn pols, zodat ik altijd herinnert wordt naar dit moment! Nogmaals lieve Joyce, Ernst, Bo en Balou, het is met geen woorden te beschrijven wat jullie voor mij betekent hebben  met jullie “eigenwijze” manier van coachen. Ik raad het echt iedereen aan! Nogmaals dank!!

Inge

door

Ik heb zelf mogen ervaren wat spiegelen met je doet. Samen met Joppe was ik te gast bij Joyce en
onderweg naar Maasland spookte er al van alles door mijn hoofd… phoe hee, superspannend, wat gaat er gebeuren, hij gedraagt zich hopelijk toch wel??, straks vindt ze hem stom (of mij ?), wat doe ik allemaal fout, etc, etc. Ben ik héél goed in (dat dan weer wel ?).

Bij aankomst stelde Joyce mij direct op mijn gemak, er was geen goed of fout (da’s fijn!) en Joppe was gewoon meteen zichzelf (geen enkele neiging tot sociaal wenselijk gedrag ?).Er gebeurden een heleboel -voor mij- wonderlijke dingen. Joppe gaf mij inzichten waar ik nooit over na had gedacht, redenen voor gedrag, ik leerde om dingen van een andere (zijn) kant te bekijken. Hij was nog steeds dezelfde dolle Doodle die uiteráárd in de sloot sprong en bijna een eend verzoop, maar tóch was er wat anders.

Ik weet het, het klinkt vaag, maar dat was het allerminst. Ik kan het niet in woorden uitdrukken want die woorden zouden het gevoel niet kunnen overbrengen en daarmee geen recht doen aan deze ochtend.
En ik werd écht geraakt door de wijsheid van Joppe. We denken vaak dat een hond “maar” een huisdier is dat niet beter weet. Maar Joppe weet zóveel, is zó wijs, en heeft in zijn vroege jeugd, toen ik ernstig ziek was, een taak op zich genomen die hij nog steeds serieus neemt. Ook al hoeft dat natuurlijk al lang niet meer. Maar dat is iets wat ík moet leren, dan pas hij… maar dat moet je dan wel weten, en inzien.

Wat heb ik nodig? En wat heeft hij nodig?
En dat is nou precies wat ik mee heb genomen van vandaag en dat is onbeschrijfelijk waardevol ❤.

Word niet gedreven door de angsten in je hoofd, maar word geleid door de dromen van je hart

door
dromen_van_je_hart_bo_vertelt

Het is donderdagavond, de laatste avond van onze vakantie op de Veluwe als ik op de veranda deze blog schrijf. Met mijn blote voeten op tafel en Bo en Balou slapend bij me, geniet ik van de laatste zonnestralen van weer een heerlijke dag.

Voor mij staat vakantie voor reflectie: hoe voelde je je de afgelopen periode, waar sta je nu en wat heb je nodig? De afgelopen maanden waren drukker dan ik vooraf had voorzien. Hoewel de agenda goed en gestructureerd was gepland kwam er zoveel op mijn pad waar ik volmondig ja tegen zei, dat ik door de tijd heen vergat wat ik zelf nodig had. En toen ik al lang en breed in de werkmodus zat ging het ineens niet goed met Bo, waardoor ik totaal uit het veld werd geslagen.

Vanuit mijn werk- en zorgmodus vergeet ik stil te staan bij mezelf: er is geen ruimte voor fouten, ik stel me in op de dienst van een ander en ik werk continue aan oplossingen voor iedereen (behalve voor mezelf). Met als gevolg dat ik steeds verder verwijderd wordt van mijn intuïtie en vertrouwen en steeds meer controle zoek in alles wat ik doe. Mijn innerlijke criticus draait overuren en er lijkt geen moment meer te zijn dat ik die niet hoor.

Onderweg naar de Veluwe is dit dan ook het gespreksonderwerp voor mij en Ernst. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik weer los kan laten, kan vertrouwen en open kan staan voor mijn volgende stap als coach? Hoewel ik voel dat het daar tijd voor is, vertelt mijn innerlijke criticus mij dat ik daar echt nog lang niet aan toe ben. En zo blijf ik rondjes draaien.

In de eerste twee dagen van de vakantie moest ik echt onthaasten en had ik het nodig om naar de praktische kant te kijken: wat heb ik nodig om weer vanuit intuïtie en vertrouwen te kunnen leven en werken?  Dat werd dus plannen, vrije dagen blokkeren in de agenda en opties creëren om af en toe te kunnen schakelen. Daarnaast werd er compensatietijd ingepland, want waar hard gewerkt wordt moet ook ruimte zijn voor ontspanning! In deze twee dagen was Bo heel onrustig, kon (net als ik) moeilijk aarden en worstelde echt met het vinden van ontspanning en rust.

Op dag drie ontstond er overzicht en dus meer rust, helderheid in wat ik tastbaar kon maken. En zo kon ik de volgende stap zetten: mediteren, zijn in het moment, loslaten en voelen. Er ontstond toen zoveel ruimte en ik voelde letterlijk het licht in mijn hart weer schijnen! Diezelfde avond ontving ik mijn antwoord: dit gebeurt elke keer als ik de volgende stap wil zetten! Vanuit mijn oude, vertrouwde patronen durf ik niet te gaan staan voor dat wat mijn hart mij vertelt. Ik ga in de weerstand, hard werken en houd mezelf letterlijk tegen. Er is angst voor het onbekende, voor oordelen van buitenaf, voor iets waarvan ik de antwoorden nog niet weet. Ik ben in mijn oude valkuilen gestapt zonder dat ik het zag, juist omdat ik mezelf niet de tijd heb gegund om stil te staan, om te voelen of er iets niet klopte en om te onderzoeken of de angst gegrond was.

En precies op dat moment komt Bo aanlopen, kijkt me aan, springt naast me op de bank en ploft met een diepe zucht naast me neer. Met zijn kop op mijn schoot zie ik de zon ondergaan en besef ik dat ik niets kan geven vanuit angst, maar juist zoveel meer vanuit vertrouwen. De balans ligt voor mij tussen realiteit en spiritualiteit - voor mij kan het één niet zonder het andere en vice versa. Die werelden samenbrengen voelt als de volgende stap en als een grote toegevoegde waarde in mijn werk als coach.

Inmiddels leer ik alles over de energetische basiskennis, over wat energie met ons doet. Er zijn twee nieuwe boeken besteld en ik stel me open voor alles wat van daaruit ontstaat, vanuit intuïtie en vertrouwen.

Mijn wens is dat ik jou mag leren de unieke balans te vinden in jouw leven vanuit liefde, vertrouwen en intuïtie!

Online_Training_Spiegelen_met_je_hond

Joyce

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Ernst-Jan. Leeft vanuit haar hart, wordt heel gelukkig van salsa dansen en je kunt haar wakker maken voor een patatje mayo.

Kijk eens om je heen, overal is iets moois te zien!

door
Bo Vertelt_Kijk eens om je heen, overal is iets moois te zien!

Daar zaten we dan op een prachtige zaterdagochtend. Het najaar bracht ons nog één laatste zomerdag en daar genoten we samen van, op het terras met een heerlijke lunch. Na een drukke week was dit ons geniet momentje en stonden we stil bij alles wat er de afgelopen week was gebeurd.

We bestelden onze eerste kop koffie en toen de serveerster onze bestelling ging maken zagen we een ouder echtpaar tegenover ons aan een tafel zitten. Waarschijnlijk waren ze beiden al achter in de 70; naast hun tafel stond een looprekje en op het looprekje lag een loopstok. Genietend van hun kop koffie nam de serveerster de bestelling voor de lunch op. De man hoorde niet zo goed meer, dus de vrouw zorgde ervoor dat zijn bestelling duidelijk was voor de serveerster.

Wat ons gelijk opviel aan dit echtpaar was dat ze beiden veel warmte uitstraalde: ze waren nog bezorgd om elkaar, ze lachten om elkaar grapjes en, luisterden aandachtig naar elkaar, zelfs als het herhaald moest worden omdat ze elkaar niet goed konden verstaan. Het was overduidelijk dat deze mensen op hun leeftijd nog steeds veel van elkaar hielden.

Terwijl ze zo voor ons zaten en wij stiekem genoten van hun gekeuvel kwam de serveerster langs met onze lunch en vroeg ik aan Joyce wat wij op die leeftijd samen bereikt zouden hebben. Hebben we dan nog steeds honden? Leven we in Nederland of zijn we dan verhuisd naar het buitenland? Hebben we ons bedrijf verkocht en zo ja, zouden we dan nog wel eens gevraagd worden om te helpen met coaching door de nieuwe eigenaren? Zijn we nog steeds zielsgelukkig met elkaar?

Terwijl we samen alle vragen laten passeren, dromen en lachen over wat nog komen gaat, vragen we de serveerster om de rekening. En voordat we de zaak uitlopen besluit ik om nog even langs het echtpaar te lopen. Ik vertel hen dat wij tegenover ze hebben gezeten en hebben genoten van de liefde die ze nog naar elkaar uitstralen. De man hoort me niet goed, dus zegt vrouw op hele harde toon tegen hem: “Deze man wil ons een compliment geven!”. Ze vragen waarom wij hebben genoten en ik complimenteer hen, omdat we genoten hebben van de zichtbare liefde voor elkaar, de rust en wijsheid die ze samen uitstraalden.

Het echtpaar begint te glimlachen en te stralen van oor tot oor. Vol trots vertellen ze ons dat ze al 60 jaar bij elkaar zijn en nog steeds verkering hebben. We wensen ze allebei heel veel geluk en gezondheid toe en bedanken hen dat ze er waren en ons hebben geinspireerd.

Vertel eens, wanneer heb jij voor het laatst iets moois gezien?

 

BoVertelt_OverOns_Ernst-Jan

Ernst-Jan van Wijk

Baasje van Balou & Beer, echtgenoot van Joyce. Leeft vanuit onvoorwaardelijke liefde. Is dol op buitensportactiviteiten en je kunt hem ‘s nachts wakker maken voor M&M’s.

Agnieszka

door

Ik heb zelf een hond maar elke ontmoeting met Bo in het bos of ergens anders vond ik erg spannend. Ik zag hem als een grote en gevaarlijke hond, maar die wel goed naar zijn baasjes luistert. Ik had dit al eens tegen Joyce verteld en ze zei dat ze me daarmee kon helpen. Maar het idee om face to face tegenover Bo te staan vond ik echt te spannend. Maanden later kwam er winactie voorbij op de FB en ik dacht; ik win nooit wat dus ik waag een poging, en ineens kreeg ik een berichtje. Ik had de sessie gewonnen en mocht aangeven wat voor sessie ik graag wilde doen. En dat werd een date met de grote Bo en ik vond het vreselijk spannend!

Vanaf het begin van de sessie voelde Bo me heel goed aan. Hij wist precies wat en wanneer hij iets kon doen, hij begreep wat mijn grenzen waren en hij heeft zelfs zijn best gedaan om die samen met me te verleggen. Hij was stoer wanneer het nodig was en heel zachtaardig wanneer ik het nodig had. Hij was de held toen we een andere hond tegen kwamen en liet me ontspannen door met zijn kop lekker tegen me aan kroelen om me te troosten. Ik vond het heel bijzonder dat hij wist wat ik op dat moment nodig had en hoe hij mijn vertrouwen kon winnen. Opeens was hij geen grote Bo meer maar mijn lieve vriendje Bo.Net als Ernst had Bo snel in de gaten dat ik graag een persoonlijke ruimte wilde behouden tijdens onze eerste ontmoeting. Ernst ging ermee akkoord, maar Bo deed lekker eigenwijs zijn best om de persoonlijke ruimte tussen mij en zijn baas te minimaliseren. Met een riem van 3 meter kun je toch makkelijk een rondje om de mensen heen draaien zodat ze lekker dicht bij elkaar kunnen lopen.

De tijd vloog voorbij en aan het einde van de sessie vond ik niet alleen Bo maar ook andere honden minder spannend. Tegenwoordig wandel ik met mijn eigen hond op de plek waar ik mijn eerste date met Bo heb gehad en dagelijks denk ik aan mijn Bo momentje… ik merk dat mijn zelfvertrouwen langzaam groter word en dat ik vreemde honden steeds minder spannend ga vinden. Dit help me weer om meer van mijn eigen hond te kunnen genieten.

We hebben ons best gedaan om elkaar te gaan vertrouwen en dat is best goed gelukt. En het leukste is dat de eerste date niet laatste was, er komt nog minimaal een officiële date als ik iets verder ben. Tot die tijd blijf ik mijn grote vriend stiekem zien tijdens onze mini dates, zoals die van vandaag.

Waarom leven in het hier en nu geen hype is, maar een must do!

door

We zien het steeds vaker voorbij komen, de kreet “leef in het NU”. Eckhart Tolle schreef er zelfs een boek over, de kracht van het nu. Maar waarom is in het NU leven eigenlijk zo belangrijk?

In de afgelopen maanden zijn Ernst-Jan en Joyce continue bezig geweest met vooruitgang van de coachpraktijk. In alle opzichten waren we bezig met onze groei en ontwikkeling. Onze praktijk is daardoor in het afgelopen jaar echt volwassen geworden. Het is iets waar we ontzettend trots op zijn, maar door alle groei en ontwikkeling waren we wel continue bezig met de volgende stap. En dat continue bezig zijn met de volgende stap of het volgende moment zorgde ervoor dat we besloten dat onze naderende vakantie een mooi moment was om echt even stil te staan en te voelen of er eigenlijk wel een volgende stap nodig was.

Onze vakantie was zoals een vakantie mag zijn: veel zon, rust en elke dag minder gedachten, waardoor we alleen nog maar in het moment zelf hoefden te zijn. Elke dag voelden we steeds sterker dat het hier en nu is wat echt telt. Dat we mogen werken vanuit een stevig fundament van vertrouwen en dat onze ontwikkeling niets te maken heeft met de snelheid waarmee we het doen, maar met de tijd die we het geven.

Dankzij deze inzichten realiseerden we ons dat het niet erg was dat sommige plannen nog niet waren uitgewerkt: we accepteerden dat we ook op een lager tempo en met meer rust onze praktijk voort kunnen zetten. Alle ideeën, plannen en wensen hebben we opgeschreven en als we de behoefte voelen kijken we naar het lijstje en stellen we ons zelf de vraag “wat heeft op dit moment mijn aandacht nodig?”. En soms is dat dus gewoon helemaal niets.

Dit moment is het enige waar je zeker van bent.

Je hebt de keuzes om heel hard te blijven rennen, misschien wel net zo hard als de mensen om jou heen. Maar je hebt ook de keuzes om stil te staan, te ervaren wat je op dit moment voelt, beleeft en wat je aandacht nodig heeft. Observeer je eigen gedrag en stel jezelf de vraag waarom je iets doet. Verander ‘moet’ in ‘mag’ en verander ‘doelen’ in ‘wensen’, wees aardiger voor jezelf. Want op dit moment ben jij alles wat er NU is.

Wil je leren hoe je kunt leven in het nu en zou je daarin begeleiding willen van ons en de honden? Neem dan contact met ons op voor een kennismakingsgesprek www.bovertelt.nl.