Ontzettend lief, vindingrijk, eigenwijs, eerlijk en wijze jonge man. Als baby en peuter was onze zoon een open persoontje, benieuwd naar al het moois dat de wereld en het leven je te bieden had. Zo is hij nu nog steeds, maar hij is al vroeg zijn onbevangenheid verloren. Contact maken met leeftijdsgenoten begon hij spannend te vinden, het wispelturige van leeftijdsgenoten vond hij moeilijk. Was hij wel leuk genoeg? Contact met volwassenen is makkelijker zolang hij weet wat zij van hem verwachten. Maar hulp aan hen vragen, zeker in het contact met zijn leeftijdsgenoten, dát is dan weer een te grote drempel. Hij kon niet laten zien aan de mensen in zijn omgeving (en net wat verder weg) wat wij als ouders wél zien: dat unieke mens, heel goed weten wat hij wil, rechtvaardigheid zoekend en met zó veel liefde en trouw om te geven.
Het deed ons verdriet hem zo te zien worstelen, we wilden hem helpen. Kindercoaching hadden we al met hem gedaan een paar jaar terug, dat hielp hem zeker op weg, en ons ook. Het was fijn, maar praten, dat wilde hij nu niet meer. Met zijn streven naar rechtvaardigheid, het buiten-mens wie hij is en de liefde die hij voor dieren heeft zochten we contact met Bo Vertelt om onze hulpvragen voor hem aan Ernst-Jan en Joyce voor te leggen.
Beginnend met een fijn intakegesprek met Ernst-Jan, waarbij hij ons ook een flinke spiegel voorhield. Een week later ging onze zoon met Ernst-Jan en Balou aan het werk. Samenwerken met Balou, complimenten bewust leren ontvangen en geven, vragen durven stellen en hulp durven vragen aan onbekende mensen. Naar iedere afspraak keek hij uit. Enkele afspraken zijn wij ook mee geweest, ook dat vonden we fijn. Zien hoe hard hij werkte aan zijn doelen. En wij leerden ook goed kijken naar alle kleine overwinningen die hij iedere keer behaalde. Niet gelijk door te stomen naar het behalen van het hoofddoel. Hij schrijft nu al zijn overwinningen op, zodat we kunnen stilstaan bij zijn ontwikkeling. En hoe leuk is dat!
Ernst-Jan zocht ook vaak contact met zijn super betrokken leerkracht en v.v., waardoor hij ook op school gesteund werd/ wordt in zijn ontwikkeling. Wat zijn we daar dankbaar voor.
De eindopdracht die hij deed met Bo staat mij nog goed bij. De vraag aan hem was "wat vind jij belangrijk? Hij koos voor het plankje ‘Identiteit’ als belangrijkste waarde voor jou in je leven. Gelukkig!
De afgelopen maanden waren telkens een mooie spiegel waarmee hij weer verder kon in zijn ontwikkeling. Voor hem was dit coachingstraject met Ernst-Jan veel ontdekken over zichzelf en zijn eigen kwaliteiten en waarden door te doen, en dat was voor hem ieder keer weer een fijne ontmoeting!