De verwachting van de ouder(s) tijdens het traject van het kind.

We zien het vaak gebeuren in onze praktijk, de hoge verwachtingen van de ouder(s), waarvan het kind een traject bij ons gaat volgen of volgt. Ongeacht met welk thema het kind bij ons komt of welk traject er wordt afgenomen, het is er bijna altijd.

Deze verwachting is er waarschijnlijk al vanaf de geboorte van het kind. Iedere ouder hoopt op een gezond kind, op een goede ontwikkeling, op een schooltijd waarin hij of zij veel vriendjes heeft, plezier ervaart, goede cijfers heeft op school en zo is de wenslijst nog veel langer. En dit is allemaal volkomen natuurlijk gedrag, want je wilt het beste voor jouw kind. Maar naast de verwachting die we als ouder(s) hebben is er ook nog de verwachting van de maatschappij. Een maatschappij waarin steeds meer dingen maakbaar worden en waarin het lijkt alsof er zoiets bestaat als het perfecte leven.

Is een 7 ½ niet goed genoeg?

Een tijdje geleden vertelde mijn coachee van 9 jaar oud dat ze een proefwerk mocht overmaken, om daarmee te proberen een hoger cijfer te halen. “Wat had je dan voor cijfer gehaald?”, vroeg ik haar. “Een 7 ½ “, antwoorde ze. De vraag die ik niet aan de coachee stelde, maar die wel in me op kwam was “waarom is een 7 ½ niet genoeg? Waarom leren we kinderen niet tevreden te zijn met het cijfer en motiveren we ze om een volgende keer die 8 of hoger te halen?” En dan is nog maar de vraag of dat ook echt haalbaar is voor het kind.

Zo hebben wij in onze praktijk ouders gehad die zelf invloed wilden uitoefenen op de inhoud van de sessies. “Kun je dan de 1^e sessie werken aan het zelfvertrouwen en daarna gelijk doorgaan met de prestatiedruk die hij/zij ervaart?” Ook gebeurt het regelmatig dat ik kinderen met angst voor honden begeleid en dat de ouder(s) veel te grote stappen willen zetten, omdat hun probleem dan wordt opgelost. En ja, we begrijpen dat het vervelend is als je kind niet over straat durft omdat hij/zij bang is om honden tegen te komen. Of dat je wenst dat je kind gelukkig is en zelfvertrouwen heeft, omdat het dan simpelweg gelukkiger is. Maar mag het kind dat leren op zijn/haar eigen tempo en op zijn/haar eigen voorwaarden?

Prestatiedruk ervaren

Als ik dat zo allemaal ervaar en vervolgens de kinderen in onze praktijk begeleid die met mij praten over de prestatiedruk, voelen dat het nooit goed genoeg is, druk van school ervaren of zich afvragen hoe ze hun vader en moeder tevreden kunnen houden dan vraag ik me iets af. Ben jij je als ouder(s) bewust van de verwachtingen de jij/jullie gemerkt of ongemerkt uitoefenen op jullie kinderen?

Stel jezelf eens de vraag of jouw/jullie verwachtingen ook haalbaar zijn voor jouw kind. Is het reëel om te verwachten dat de angst van een kind makkelijker af te leren is dan de angst die je misschien als volwassenen hebt? Als jij een coachtraject zou volgen en jouw partner of kind wil beslissen over hoe en hoe snel jij dingen leert, hoe zou jij je dan voelen? Hoe voel jij je als je na je werk nog 2 afspraken hebt, moet schakelen in situaties en geen tijd hebt om even niets te doen? Zou je druk ervaren? Waarom is het dan wel oké om dit allemaal van de kinderen te verwachten?

Verwachtingen bespreekbaar maken

In onze praktijk maken we deze verwachtingen van jou als ouder bespreekbaar, laten we ouder(s) en kind ook samen een sessie doen, omdat jullie van elkaar kunnen leren. Bij ons mag alles er zijn, momenten van rust, stilte, blote voeten in het zand, spelen en knuffelen met de honden, actief werken aan thema’s, maar bovenal rust. Rust om te leren wat of wie hij/zij nodig heeft om samen met jou als ouder(s) weer verder te kunnen. Om vervolgens vanuit de basis van rust en vertrouwen te groeien naar datgene waar hij/zij echt gelukkig van wordt ongeacht de verwachtingen van anderen.

Zoek jij een eigenwijze coach voor jouw kind? Neem dan eens contact met mij op voor een snuffelsessie. En ik beloof je dat ik geen verwachtingen zal hebben.