Hierbij het antwoord op jullie vraag “hoe hebben jullie het traject ervaren dat jullie dochter (20 jr.) bij Bo Vertelt heeft gehad.”
Het eerste wat in ons opkomt is dat het voor haar een goede plek is geweest om uit te zoeken wie ze zelf is temidden van alles wat er in haar leven is.
Ze is heel betrokken op alles wat er om haar heen gebeurt. Dat is een mooie sociale en zorgzame kant. En het risico daarvan is dat ze zichzelf kwijt raakt.
Je kunt ook zeggen, in een fase van haar leven waarin ze snel volwassen wordt, gaat studeren, verantwoordelijkheid neemt in zorg voor mensen, een relatie krijgt, komt ze zichzelf tegen en is het nodig dat ze haar eigen grenzen onderzoekt.
Ik denk dat ‘eigen ruimte bewaken’ in de oefeningen bij jullie vaak aan de orde was, en ook: wat wil ik eigenlijk zelf.
Dat nagaan bij jezelf, in je lijf, heeft ze geoefend, en de honden zijn dan prachtige spiegels voor haar gedrag.
Ik vind dat jullie een hele mooie methode hebben om met mensen te werken en dat jullie dat op een persoonlijk betrokken manier doen. Jullie hebben haar goed gezien, begrepen en haar veiligheid geboden om te komen met wat er is.
Ik ben er blij mee wat onze dochter van jullie heeft kunnen leren!
Als christen vind ik het kloppend om te ontdekken dat ‘jij de wereld niet hoeft te redden’ want er is een God die dat doet, en dat het OK is om je naaste lief te hebben, maar daarbij jezelf niet voorbij te hollen: heb je naast lief als jezelf. Dat laatste is de gezonde basis.
