Waar ben ik? Zo kwam ik binnen, de eerste sessie bij Joyce en Co-coach Pien. In mijzelf gekeerd, letterlijk kapotgaande van de spanning en zenuwen voor de eerste sessie, snakkend naar antwoorden of oplossingen voor mijn problemen. Zodra ik een stap naar binnen deed in de praktijkruimte was Pien daar die mijn energie direct spiegelde, bleef blaffen en onrustig bleef drentelen. Direct bij binnenkomst moest ik in mijzelf keren (dit licht ik verder niet toe, dit moet je als nieuwe coachee puur ervaren). Het was voor mij de eerste stap en deur die ik open deed naar mijzelf, naar mijn gevoel. Ik zou zoveel willen delen over de sessies, maar mijn woorden zullen het tekort doen.
Ik heb dit prachtige traject in een versneld tempo gevolgd omdat mijn lichaam en dierbaren ondertussen ook leden aan de gevolgen van mijn (psychische) mindset. Joyce, die dit al aanvoelde tijdens onze snuffel-call, haakte daar perfect op in met haar persoonlijke trajectvoorstel voor mij.
Na een enorme heftige eerste sessie kwam er ontzettend veel bij mij los, maar naarmate de sessies verstreken en er elke sessie weer nieuwe aspecten en aannames los kwamen, werd er ook weer iets heel erg moois gemaakt, namelijk;
ik, mijzelf, mijn gevoel, mijn hart, mijn puurheid, mij.
En jeetje, haar was ik écht al een hele tijd kwijt!
En dat was letterlijk mijn grootste hulpvraag tijdens de eerste sessie.
Waar ben ik gebleven…?
Het hoe is niet meer belangrijk, dat heb ik nu geleerd.
Ik heb mij terug en dat telt!
